Thalita de Jong: Vier fietsers overleden, gewoon ondersteboven gereden

'Ik kreeg bijzondere belangstelling voor fietsen toen ik 16 jaar oud was. Ik fietste dagelijks al 16 kilometer van Ossendrecht naar de middelbare school (Mollerlyceum Bergen op Zoom), en weer 16 km naar huis. Later ging ik naar het wielercollege dat in samenwerking met het Zuidwesthoek College Ossendrecht ontstond. Wekelijks trainde ik met leeftijdsgenoten op de mountainbike en ging in 2010 met de hele groep in juni de 'TransAlp' rijden. Weliswaar een alternatieve TransAlp, niet zoals we hem echt kennen, maar voor ons een geweldig kamp. We fietsten twee dagen in Duitsland, reden door naar Oostenrijk met de fiets/auto om daar een aantal tochten te maken op de mountainbike. De laatste twee dagen verbleven we in Arco in Italië waar we de laatste honderden meters over het zandstrand reden om vervolgens met fiets en al het Gardameer in te duiken! Dit was mijn eerste echte kennismaking met het wielrennen. Ik ben dat jaar ook nog met school in Canada geweest, om naar het WK mountainbiken in Québec te kijken en zelf ook te fietsen in de omgeving. In 2010 begon ik met wielrennen op de weg. Ik kocht een licentie, werd lid bij RSC de Zuidwesthoek, kocht mijn eerste racefiets (Bianchi) en startte met het rijden van wedstrijden.'

'In mijn junioren tijd (16 - 18 jaar) behaalde ik steeds meer overwinningen. Dit viel op bij de grotere ploegen en werd ik ‘Belofte dame’. Dan kun je terecht komen in een UCI ploeg. Rabobank contacteerde mij en wilde mij verder opleiden. Dat ging stap voor stap steeds beter en professioneler. In 2015 begon ik ook met het rijden van veldritten om de winter wat door te komen. Eerst koos ik vooral voor de weg, maar toen het veldrijden ook goed bleek te gaan, vond ik dat ook leuk om te doen. In de winter een beetje bezig blijven dacht ik. Het bleek zo goed te gaan dat ik zelfs Nederlands kampioen en 2 weken later wereldkampioen werd.  Het is wel belangrijk om een goede balans tussen beide fietsdisciplines te vinden. Tijdens het wegseizoen kom je toch al snel rond de 55 a 60 koersdagen, wat er zeker in hakt. De combinatie is leuk, maar je moet de route wel goed uitstippelen om jezelf niet 'leeg' te rijden en vervolgens ook niets meer waard bent op de weg.'

Johan Cruijff College in Roosendaal
'Naast het wielrennen heb ik nog een mbo-studie gevolgd aan het Johan Cruijff College in Roosendaal. Ik leerde dat het belangrijk om naast je baan iets anders te beoefenen. Dat kan een sport zijn, maar dat hoeft niet perse. Voor mij is de fiets op dit moment erg belangrijk en ik merk dat steeds meer mensen de fiets pakken. Ik denk dat mensen die vaak hele dagen werken, bijvoorbeeld  op kantoor, het steeds belangrijker vinden om naast hun baan een soort uitlaatklep te hebben, een hobby of een sport.'

'Je wordt er tegenwoordig ook steeds meer geconfronteerd, wat er gebeurt als je naast het werk 'weinig' uitvoert. Via sociale media, de tv, de radio en evenementen wordt je op de feiten gedrukt. Ook voor de samenleving is het in mijn ogen goed om gezamenlijk actief te zijn, op welke manier dan ook. Vaak worden mensen 'tegen gehouden' omdat we 'alleen moeten gaan sporten'. Dat hoeft helemaal niet meer tegenwoordig. Kijk eens op internet, of in de gemeentegids, je zult versteld staan hoeveel gezamenlijke activiteiten er worden georganiseerd. Hardlopen met je partner, buurman of buurvrouw, of me je zoon of dochter. Probeer gezamenlijk actief te zijn. De tijd gaat sneller, als je met zijn allen actief bezig bent.  Vraag familieleden, maak een WhatsApp-groep en nodig elkaar uit.'

Verkeersveiligheid
'Ik vind trouwens wel dat de veiligheid in het verkeer tekort schiet, helaas. Zeker op de fiets merk ik dat er weinig respect is voor wielrenners. Afgelopen week zijn er in mijn omgeving vier mensen overleden die aan het fietsen waren, gewoon onderste boven zijn gereden. Ik zal niet zeggen dat iedere wielrenner zich even goed gedraagt op de openbare weg, verre van dat zelfs. Ik schaam me soms wel eens als ik wielrenners 'acties' zie uithalen op de weg. Dan vraag je er ook om. Ik denk dat dit gedrag veel te maken heeft met het wielrennen dat op tv wordt uitgezonden. De professionele renners koersen op de weg en dit wordt overgenomen door actievelingen die denken dat ze dat ook mogen en kunnen zonder een ander in gevaar te brengen.'

'Maar wat ik daarnaast vervelend vind is dat wielrenners snel als ‘groep' worden neergezet. Maakt er één een fout op de openbare weg, dan wordt al snel iedere wielrenner daarop aangekeken. Ik ben iemand die eigenlijk altijd voorzichtig is in het verkeer en zich houdt aan de verkeersregels. En dan merk je ook dat anderen niet opletten. Gisteren nog: er rijdt een auto van de oprit af de weg op. Ik houd in want ik zie dat de automobiliste mij niet zag aankomen. Vervolgens blijft zij midden op de weg rijden met een slakkengang van 20 km/uur. Wielrenners rijden zo'n 30 km/uur gemiddeld. Dus ik haal in, via de linkerkant, want dat zijn de regels. Maar dan, zonder te kijken, zonder knipperlicht aan te doen, draait de automobiliste het stuur om en slaat linksaf een pad in. Ik moest vol in de ankers! (de automobiliste ook uiteraard, want anders lag ik onder haar auto!). Er wordt dus ook onveilig gereden door automobilisten. En al die telefoons in de handen tijdens het autorijden, maken het er niet veiliger op.'

'Als ik ‘minister van fietsen’ zou zijn en drie maatregelen mocht nemen om fietsen in Nederland te bevorderen, dan zou ik meerdere fietsroutes aanleggen voor wielrenners, zodat zij ook aparte wegen hebben ten opzichte van mensen op een stadsfiets (die naar onze mening soms te langzaam rijden). Ook zou ik meer straatverlichting aanbrengen. Op veel plekken liggen enorm donkere fietspaden , omdat er geen straatverlichting is. En dat is niet heel veilig. En ten slotte zou ik maatregelen nemen die voorkomen dat je meerdere keren moet oversteken om aan de overkant van de weg een fietspad op te kunnen gaan. Ook dat maakt het er niet veiliger op.'

'Wat mij ten slotte wel verheugd is dat ik in mijn omgeving steeds meer dames zie die op de fiets stappen. Geweldig om zelfs hele groepen dames te zien fietsen. Het dameswielrennen, recreatief, maar ook op wedstrijdniveau, neemt enorm toe en dat is een pluspunt!’