Gasthoofdredacteur Aries van Beinum

‘De richtlijn in spagaat: én bindend én flexibel’

De richtlijnen voor het ontwerpen van wegen, krijgen een steeds centralere plaats in het proces van initiatief tot realisatie van een weg. Door allerlei ontwikkelingen in ons vakgebied  wordt ‘de richtlijn’ niet meer alleen gebruikt als geheugensteun of naslagwerk voor ontwerpers, maar heeft er een aantal functies bij gekregen.

Een eerste, belangrijke nieuwe functie heeft te maken met de nieuwe, geïntegreerde contracten in de wegenbouw. In deze contracten worden richtlijnen opgenomen als bindende documenten; als contractdocumenten dus.

Een tweede nieuwe functie is het vastleggen van kennis en ervaring. Door de vergrijzing en veranderingen in beleid, zal een groot deel van de beschikbare kennis en ervaring, die nu nog in de hoofd van de mensen zit, in de komende jaren niet meer beschikbaar zijn. Dat is natuurlijk zonde. Voordat het zover is, moet deze kennis zo goed mogelijk gedocumenteerd worden.

De richtlijnen zelf zijn helaas niet mee veranderd en sluiten niet altijd even goed aan bij de nieuwe functies. Niet zo vreemd, want het veranderen van een richtlijn, zodanig dat deze aansluit bij nieuwe functies, is een lastige klus die veel tijd en geld gaat kosten.

In lijn met die nieuwe functies willen we aan de ene kant een hard afgebakend, waterdicht contractdocument, maar aan de andere kant een document waarmee we weloverwogen goede ruimte- en kostenbesparende maatwerkoplossingen kunnen bedenken voor complexe situaties, waar de standaardoplossing niet past.

In dit dossier geven wij u een beeld over hoe dit spanningsveld vanuit verschillende perspectieven wordt beleefd. Naast mijn eigen ontwerp- en adviesperspectief kunt u ook lezen wat dit betekent vanuit de perspectieven beleid, wegbeheer, aannemerij, wetenschap en het schrijven van richtlijnen.          

Aries van Beinum
Groepshoofd wegontwerp, Witteveen+Bos / doet promotieonderzoek op het onderwerp wegontwerp, SWOV/TU Delft

 
Auteur: Joske van Lith