Column: Elektrisch avontuur

Wil René Jansen

Tegenwoordig hebben weggebruikers hele andere beslommeringen dan vroeger. Beschikbaarheid van de weg speelde vroeger geen rol, avontuur des te meer. De weggebruiker van nu is noodgedwongen minder avontuurlijk: zijn belangrijkste doel is op tijd op de plaats van bestemming arriveren. Wat brengt de toekomst? Een elektrische auto zonder bestuurder? Het zou zomaar kunnen. De wegen naar de toekomst zijn uitgestippeld, maar ook ondoorgrondelijk.

Wist u dat de elektrische auto al net zo lang bestaat als de benzineauto? Dus voor al degenen die dachten hip te zijn met hun elektrische wagen: u heeft het mis! Het concept elektrisch rijden is al zo oud als de industriële revolutie. Sterker nog: rond 1870 reden er meer elektrische dan brandstofgedreven auto’s rond. Vreemd genoeg heeft de elektrische aandrijving het – in voertuigen dan – in de 19e eeuw moeten afleggen tegen de brandstofmotor. Hoe dat komt? Simpel: een auto met benzinemotor werd aangezwengeld met een slinger, stootte een fraaie rookpluim uit en kampte regelmatig met problemen. Veel bemiddelde burgers gingen een dergelijk avontuur graag aan. Wat is er als rijke, en tikje verveelde, bourgeois anno 1870 nou leuker dan met je opzienbarende vehikel ergens op het platteland te stranden? Je hebt verder niks te doen, en zo’n avontuur levert aanzien én een smakelijke anekdote op.

Logistieke partner

Feit: anno 2010 is het vooral vervelend om ergens te stranden. Meestal sta je op een weinig uitnodigende plek langs de snelweg en heb je wel wat beters te doen. Tegenwoordig zijn auto’s – elektrisch, benzine of diesel – betrouwbare logistieke partners. Pech komt veel minder voor dan vroeger. En wie onverhoopt toch stil komt te staan, wordt door de ANWB snel weer op weg geholpen. De meeste vertraging wordt tegenwoordig veroorzaakt door files. De auto is niet meer alleen weggelegd voor rijke mensen die voor hun plezier rondrijden. Die tijd ligt achter ons, gelukkig maar. De auto is van een onbetaalbare rariteit, verworden tot een gangbaar gebruiksartikel.

Mondige weggebruiker

Logisch dat Rijkswaterstaat voortdurend nadenkt over verbeteringen rondom wegvervoer. Het innovatieprogramma Wegen naar de Toekomst levert gedegen onderzoek en wilde ideeën op. Maar ook plannen en projecten, concrete acties en verbeteringen. Fysieke innovaties, maar ook ICT-noviteiten. We gingen aan de slag met asfalt op de rol, wat leidde tot dunnere lagen asfalt. Lagen die snel aan te leggen zijn – minder verkeershinder! – en de geluidsoverlast reduceren. We ontwikkelden een tijdelijke brug die in een aangepaste versie toepasbaar bleek op voegovergangen. In het project Spitsmijden slaagden we erin het gedrag van automobilisten daadwerkelijk te beïnvloeden. We ontwikkelden en plaatsten GRIP’s, Grafische Route Informatie Panelen. En zetten sociale media in om omwonenden en weggebruikers gericht te informeren en te adviseren. Het is slechts een kleine greep uit een lange waslijst aan projecten. Een waslijst met een duidelijke rode draad: de weggebruiker. Hoe kunnen we tegemoetkomen aan de hoge eisen die de mondige weggebruiker stelt aan doorstroom en bereikbaarheid?

Treintje

We blijven aan de weg timmeren. Daarbij gaan ICT-ontwikkelingen over het algemeen sneller dan fysieke innovaties. In de toekomst willen we die twee combineren. De elektrische auto speelt hierbij naar alle waarschijnlijkheid een grote rol. Het is een duurzaam vervoermiddel met ontzettend veel mogelijkheden. Ze zijn zonder meer hot, maar de verkoop blijft vooralsnog achter bij de verwachtingen. Elektrische auto’s zijn relatief duur. En het opladen is en blijft een groot probleem. Zonder voldoende oplaadpunten kom je niet ver. In Korea loopt een pilot met een elektrische auto die oplaadt tijdens het rijden. Stroomspoelen in de weg transporteren energie naar de auto: oplaadprobleem opgelost. Daar liggen kansen – op naar nulemissie op de weg! – en uitdagingen: Rijkswaterstaat als stroomleverancier? De elektrische auto biedt ook mogelijkheden voor het fileprobleem. Op termijn zijn ze zo nauwkeurig te besturen, dat ze heel dicht op elkaar kunnen gaan rijden. Meer auto’s op een kleiner oppervlak, als een soort treintje. Nog verder vooruitkijkend zien we een elektrische auto zonder bestuurder. Je kunt als passagier lekker achteroverleunen, rustig werken en veilig telefoneren.

Allemaal toekomstmuziek. De wegen naar de toekomst zijn aan de ene kant uitgestippeld en aan de andere kant ondoorgrondelijk. Vooral het tijdpad is lastig te voorspellen. Zoveel factoren spelen een rol. Eén ding is zeker: de dagen van de benzineauto zijn geteld. In dat opzicht gaan we terug in de tijd. In 1870…toen waren ze pas modern. Maar ja: het avontuur lonkte.

 
Auteur: Joske van Lith