“Ik laat mijn kennis met een gerust hart achter”

John Boender, 40 jaar geleden studeerde hij af in de vervoerseconomie met als deelstudie verkeersveiligheid. 10 jaar lang ontwikkelde hij wegontwerpkennis voor Rijkswaterstaat, gevolgd door 27 jaar voor decentrale overheden bij CROW. Vlak voor zijn pensioen, blikt Boender terug. Van het meest nietszeggende interview en een termijnoverschrijdende bestuursperiode bij de KIVI-afdeling Verkeer en Vervoer tot erelid van de Vereniging Infra Ontwerp: deskundigheid ten top.

John Boender studeerde van 1972 tot 1980 aan de TU Delft. “Na de middelbare school wilde ik naar de Technische Hogeschool Delft. De keuze voor de studierichting Civiele Techniek was niet zo moeilijk. Hiermee kon je nog alle kanten op. Van beton- en staalconstructies tot en met verkeerskunde. In de loop van de jaren werd mijn interesse meer en meer gericht op verkeerskunde. Dat werd wel een van de softe kanten van civiel genoemd. Ik ben afgestudeerd in vervoerseconomie bij professor Van der Poll, samen met Rolf Pieck die lange tijd bij RHDHV heeft gewerkt. Onze deelstudie bij professor Asmussen ging over verkeersveiligheid.”  

Na de dienstplicht aan de slag bij Rijkswaterstaat (1982-1993). “Na mijn militaire dienstplicht heb ik bij Rijkswaterstaat gesolliciteerd. Als verkeerskundige werd gewezen op vacatures bij de Dienst Verkeerskunde (DVK), van wegontwerp tot verkeersregelinstallaties. Wegontwerp sprak mij het meeste aan. Ik heb daar veel geleerd over de ROA- en RONA-richtlijnen en waar deze vandaan kwamen. Op een bepaald moment wilde men in Noord-Holland een carpoolwisselstrook aanleggen. Bij de DVK hadden we deze kennis niet in huis. Wat was wijsheid? Ik ben toen samen met Roel Meilof die vanuit Goudappel Coffeng goede contacten in de VS had, naar Noord-Amerika gegaan met een camera en een hoop vragen. De carpoolwisselstrook is wel aangelegd, maar was geen lang leven gegund. Nu is het een wisselstrook voor alle personenauto’s.” 

In 1993 volgde de overstap naar CROW. “Ik wilde na meer dan 10 jaar ’snelwegen’ rond mijn 40e verjaardag een nieuwe uitdaging. Die vond ik bij CROW waar ik ook te maken kreeg met de wegen van provincies, gemeenten en waterschappen. De problemen bij het wegontwerp waren duidelijk anders dan op autosnelwegen. Een nieuwe uitdaging was gevonden.” 

Wat waren de verwachtingen en ambities?
“Ik kwam in 1993 bij CROW in een turbulente periode. Duurzaam Veilig kwam rond die tijd met de aanpak van de weginfrastructuur: vrijliggende fietspaden, aanleg drempels en rotondes. Hier wilde ik graag een bijdrage aan leveren. Ik dacht het bij CROW wel een paar jaar vol te kunnen houden. Maar de uitdagingen bleven komen en ook internationaal konden we een rol spelen in kennis verspreiden en uitwisselen. En dan ineens ben je 27 jaar verder! Ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze voor CROW.” 

Hoe was de werkelijkheid ten opzichte van de verwachtingen en ambities?
“De ontwikkelingen gingen snel. Soms was dat wel lastig. Bij de start van de werkgroep ‘Eenheid in rotondes’ die richtlijnen moest opleveren voor meer uniformiteit in de vormgeving van rotondes, stond na een van de eerste vergaderingen al een cameraploeg voor de deur die ‘precies wilde weten’ wat er uit de beraadslagingen zou gaan komen. Dat was het meest nietszeggende interview uit mijn carrière want besluiten waren er nog niet! Woorden als ‘uniformiteit’ en ‘samen optrekken’ kon ik nog wel gebruiken. Daarna heb ik steeds mogen werken aan de verbetering van de richtlijnen samen met diverse partijen: wegbeheerders, adviesbureaus en belangenorganisaties. Het was altijd een uitdaging om met zoveel verschillende belangen een gezamenlijk resultaat neer te leggen. Soms was het best wel spannend, maar het is altijd gelukt!” 

Bijdragen aan de positie en toekomst van het vakgebied bij de afdeling Verkeer en vervoer van KIVI  
“Ik ben in 2007 in het KIVI-bestuur gekomen als vertegenwoordiger van CROW. In zo’n bestuur wordt gesproken over de positie en toekomst van verkeer en vervoer en de verkeerskundige in de volle breedte. Daar wilde ik graag mijn bijdrage aan leveren. Eind 2016 ben ik samen met Jan Ploeger uit het bestuur gegaan, aangezien wij onze termijn al hadden overschreden.”  

De Vereniging Infra Ontwerp werd opgericht. Hoe belangrijk is deze vereniging nu en in de toekomst? 
“Ik ben vanuit CROW betrokken geweest bij de oprichting van de Vereniging Infra Ontwerp (VIO). In VIO zitten vooral wegontwerpers, dus de echte gebruikers van onze richtlijnen. De vereniging wil een klankbordgroep zijn voor de overheid en de kennisinstituten. In de toekomst zal VIO zich ontwikkelen tot een organisatie voor alle wegen, inclusief de stedelijke wegen. VIO heeft inmiddels haar plaats in het verkeerslandschap verdiend. Zeker nu zij van 28 juni tot 1 juli de Nederlandse organisator zijn van het 6th International Symposium on Highway Geometric Design 2020 (https://ishgd2020.org ). Ik mag me inmiddels erelid van VIO noemen, een titel die ik met eer draag!”  

Wat waren de grote veranderingen in de wereld van verkeer en vervoer sinds 1982?  
“De belangrijkste ontwikkeling uit het verleden is Duurzaam Veilig en de vertaling daarvan in het wegontwerp. Dat heeft een enorme bijdrage geleverd aan het veiliger maken van de Nederlandse wegen. Het kiezen voor slechts drie wegtypen zorgde voor meer herkenbaarheid en daarmee het juiste gedrag, maar ook de aanleg van rotondes is hier een exponent van. Nederland mag trots zijn op wat er is bereikt sinds 1982. Maar gezien de recente stagnatie in de daling van het aantal verkeersdoden is het Strategisch Plan Verkeersveiligheid 2030 een goed initiatief waaraan de gehele verkeerswereld haar steentje moet bijdragen.” 

En nu?  
“Ik heb besloten mij geheel uit het vakgebied verkeer en vervoer terug te trekken. Mijn projecten heb ik allemaal al kunnen overdragen aan collega’s die daar met hetzelfde enthousiasme als ik dat deed mee bezig gaan houden. Ik kan het dus met een gerust hart achter mij laten. Ik wil mij wel graag zinvol bezighouden met bijvoorbeeld vrijwilligerswerk en dan wel in samenwerking met anderen. Ook wil ik bij een popkoor gaan om nog af en toe iets van mij te laten horen!”