De kunst van ‘het mogelijke doen’

Met verkeersveiligheid gaat het niet goed en ook de ontwikkelingen in Nederland zijn niet geruststellend. Om de negatieve trend te keren en de verkeersveiligheid te verbeteren, is volgens VNG structurele financiering, voldoende capaciteit, meer coördinatie en actie nodig (lees het artikel hier). Maar wat als je wel meer actie wilt, maar daar nu geen budget voor hebt? 

Daarom wil ik het hebben over de kunst van ‘het mogelijke doen’. Heel pragmatisch. 

De aandacht van de wegbeheerder moet verschuiven naar DOEN. Saneer die tijdrovende overlegroutines wanneer die niet concreet op uitvoering op straat zijn gericht. Hou het niet bij ‘bewezen effectieve maatregelen’, maar denk ook eens aan ‘pragmatische efficiënte maatregelen’. Denk aan: 

• maatregelen met een hoge acceptatiegraad: een kwalitatief matige maatregel kan door hoge acceptatie toch een goed effect opleveren. Verkeersdeelnemers moeten verkeersveiligheid niet alleen kennen en kunnen, maar vooral ook willen en doen. 
• ‘lichte’ verkeersveiligheidsmaatregelen: snelle en goedkope maatregelen. Wat kan je bijvoorbeeld doen met wegmarkering?
• dynamische verkeersveiligheid: niet sleutelen aan de hardware, maar aan de software van de infrastructuur. Stel verkeerslichten weer eens goed af. Het is lang niet altijd spitsuur: wat kan je in daluren bereiken?
• het aanpakken van enkelzijdige ongevallen, die vrijwel geheel buiten de ongevallenregistratie blijven – maar intussen wel harde realiteit zijn. Letterlijk. Kun je botsobjecten verwijderen die op, of direct naast, fietspaden staan? Kun je verkeerssituaties duidelijker maken? 

Doe je alles wat er mogelijk is? Zorg dat je altijd wat slimme ideetjes op de plank heb liggen voor een verloren uurtje.

Je kunt het ook zoeken in het werk dat je toch al moet doen, zoals:

• de nieuwe ruimtelijke ontwikkelingen ook meteen veilig maken: geef prikkels mee aan de gebiedsontwikkelaars, zodat je niet direct na overdracht weer aan het werk kan om het veiliger te maken;
• werk met werk maken: bij groot onderhoud niet het oude ontwerp terugbrengen, maar een veilig en toekomstvast ontwerp realiseren. Het oude ontwerp terugbrengen is ook stilstaan met verkeersveiligheid. Na groot onderhoud moet het immers weer tientallen jaren meekunnen;
• aantrekkelijker openbaar vervoer: elke kilometer in het OV is een veilige kilometer, zolang je zorgt voor veilige busroutes en haltes;
• maatregelen op netwerkniveau nemen: leid het gemotoriseerd verkeer nog steeds over de wegen die daarvoor toegerust zijn. En leid senioren op de (e-)fiets over een rustige en veilige route naar hun bestemming. 

Eigenlijk kan je zeggen dat elke beslissing over verkeer ook gevolgen heeft voor verkeersveiligheid. Ook hier: doe je wat mogelijk is?