Jos Vogt, beleidsmedewerker Verkeer gemeente Vlagtwedde

Wat vindt u nu ‘typisch’ Vlagtweddes aan het verkeers- en vervoersbeleid in Vlagtwedde?

‘In Vlagtwedde is het motto ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’. Zo nemen we met de maximumsnelheden in ons buitengebied in ons Gemeentelijk Verkeers- en Vervoersplan een redelijk afwijkend standpunt in met ‘80 waar het kan, 60 waar het moet’. Dit leidt hier niet tot significant onveiligere situaties. De bevolking wil veelal geen drempels en wegversmallingen en verkeershandhaving is in plattelandsgebieden tot een minimum teruggebracht. De landelijke bezuinigingen op dit vlak zijn hier duidelijk te voelen.’

Wat is (momenteel) uw grootste verkeerskundige probleem in uw werkveld?

‘Ik merk dat het steeds lastiger wordt om het verkeer te reguleren met de ‘traditionele’ verkeerskunde. De mogelijkheden om met infrastructuur het verkeer te beïnvloeden naderen hun grenzen. Handhaving in 30 km-zones en 60 km-zones? Volledig zelf handhavende wegen? Burgers willen overal verkeersremmende maatregelen, behalve voor hun eigen huis, is voornamelijk onze ervaring. En het beleid van het Openbaar Ministerie voor flitspalen werkt dan ook niet mee. Hoeveel drempels of wegversmallingen je ook aanlegt: je blijft excessen houden. Deze veroorzaken merendeels de problemen. Ook schoolomgevingen zijn zo’n voorbeeld: de ‘onveiligheid’ wordt veelal veroorzaakt door het gedrag van de ouders zelf. Eigenlijk willen zij het liefst een drive-in school. Het is naar mijn idee tijd voor een denkomslag in de verkeerskunde, willen we werkelijk de verkeersveiligheid én het gevoel van verkeersveiligheid verhogen in Nederland.’

Wat is uw verkeerskundige droom?

‘Om eerlijk te zijn hoop ik dat mijn droomproject nog komt. Wel heb ik aan heel wat interessante projecten meegewerkt. Een mooi voorbeeld vind ik de ombouw van de provinciale weg N366 door onze gemeente tot volwaardige regionale stroomweg. Hoewel het een provinciaal project is, heeft de gemeente hierbij toch een grote rol. Van de planvormingfase tot oplevering ben ik erbij betrokken geweest. Bij een kleine gemeente doe je dat er als beleidsmedewerker gewoon bij. Een leerzame ervaring en erg leuk om te zien hoe een schets uitmondt in een compleet nieuwe ongelijkvloerse aansluiting.’

Hoe gebruikt u sociale media?

‘Sociale media zijn voor een gemeente uitermate geschikt voor snelle communicatie over een losliggende stoeptegel of een niet-werkende lamp.’

Wat zou u doen als u minister was?

‘Ik zou ook inzetten op (semi-)zelfrijdende, intelligente en milieuvriendelijke voertuigen, geheel in lijn met het gesloten klimaatakkoord. Het enigszins in bedwang houden van het rechtervoetpedaal in de auto zou al een mooie eerste stap zijn. Een te hoge snelheid is immers een van de meest voorkomende ongevalsoorzaken. Een technische koppeling tussen navigatieapparatuur (met snelheidsgegevens) en de automotor (ISA, Intelligente Snelheidsadaptie) zou mogelijk moeten zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dit de oplossing is voor veel verkeersproblemen en ook veel leed kan besparen. Zoals de SWOV al aantoonde zijn veel verkeersproblemen en ongevallen te wijten aan menselijk falen. De (voertuig)technologie moet de mens hierbij dan maar een handje helpen. Verder zou ik inzetten op het legaliseren van vervoersapp’s (als Uber, Shuttledrive) voor het OV op het platteland. Vervoer dat, door het stringente denken in kostendekkingsgraden, ook bij ons zwaar onder druk staat. De zelfrijdende auto past ook in dit plaatje, mits er een goede oplossing wordt gevonden voor ‘werkverdringing’. Ik noem het ‘Autobaar’ Vervoer.’

Wat is uw belangrijkste vraag aan uw vakgenoten op dit moment?

‘In de ongevallenstatistieken in mijn gemeente is de groep personenautobestuurders in de leeftijdscategorie van 18 - 45 jaar dominant. Vaak zijn de oorzaken: geen voorrang of doorgang verlenen of de macht over het stuur verliezen. Er is weliswaar goede verkeersvoorlichting voor kinderen, jongeren en ouderen, maar vrij weinig voor de grote groep daartussenin. Een mens haalt eenmaal in zijn leven zijn rijbewijs en dat is het dan. Voorlichting krijg je daarna hooguit van de politie wanneer je langs de kant van de weg wordt gezet vanwege een verkeersovertreding; wanneer het dus te laat is. Of de boodschap van algemene verkeerscampagnes daadwerkelijk bij deze doelgroep aankomt, betwijfel ik. Hebben vakgenoten ideeën of goede ervaringen hoe we deze vergeten grote middengroep beter kunnen bereiken?

Wat is er (verkeerskundig) zo bijzonder aan de locatie waar u gefotografeerd bent?

Ik heb de pas aangelegde ongelijkvloerse aansluiting in de provinciale stroomweg N366 bij Ter Apelkanaal gekozen. Deze ongelijkvloerse kruising is vormgegeven in de vorm van een Haarlemmermeer-oplossing met onderaan een kluifrotonde, waar het onderliggende gemeentelijke wegennetwerk op aansluit. Voor deze locatie is dit vanuit het oogpunt van bereikbaarheid, (verkeers)veiligheid, (ov-)toekomstbestendigheid en economie een hele mooie oplossing die er nog jaren tegen kan. En waarmee we naastgelegen bedrijvenpark Zuid Groningen, de hier gevestigde grote aardappelzetmeelfabrikant Avebe, maar vooral het mooie rustieke en groene Westerwolde ook beter bereikbaar hebben gemaakt voor de toerist. Zeker ook ideaal vanuit het hier nabijgelegen Duitsland waar de bedrijven op het bedrijventerrein veel handelsrelaties mee hebben.

Oorspronkelijk, in de allereerste plannen van een aantal jaren geleden, was het de bedoeling dat hier een zogenaamde ‘dubbele pook-aansluiting’ zou komen. In de grondaankopen was hier zelfs al rekening mee gehouden. Strikt vanuit de verkeerstheorie zou dit ook hebben gekund. Dit zou echter tot gevolg hebben gehad dat het vele vrachtverkeer (aardappeltransporten) naar onder andere het bedrijvenpark en Avebe via het bebouwde lint had moeten rijden. Waar de bewoners van Ter Apelkanaal niet heel gelukkig van werden.

Dankzij constructief overleg met de bevolking en bedrijven en een gemeentebestuur dat ook bereid was de benodigde extra financiële middelen op tafel te leggen, is het hier gelukkig toch gelukt de uiteindelijk gerealiseerde oplossing te realiseren. Daarvoor wil ik bij deze ook mijn dank uitspreken aan de provincie Groningen (wegbeheerder N366) en onze buurgemeente Stadskanaal die samen met ons ook bereid waren zich hier ook (bestuurlijk en financieel) voor in te spannen. En met ons zo constructief samenwerkten om dit mooie resultaat te kunnen realiseren. Overigens is dit nog maar één van de vier kruisingen/aansluitingen in onze gemeente die, als onderdeel van het provinciale project N366veilig, omgebouwd is naar een ongelijkvloerse kruising. Er is nog een kruising die inmiddels is omgebouwd naar een ongelijkvloerse kruising en de uitvoering voor de ombouw van nog twee kruisingen is in voorbereiding.

Foto ongelijkvloerse kruising N366 Ter Apelkanaal, meer informatie over het project op www.n366veilig.nl en www.n391.nl.

Vraag van Stientje Pol (VK 6/2015) aan vakgenoten:

‘In 2012 is een SWOV-factsheet uitgebracht met de achtergronden bij de vijf Duurzaam Veilig-principes. Proberen andere gemeenten hier deels aan te voldoen of van alles een beetje? Of zetten ze alles op alles om alle vijf principes te halen?’

Antwoord Jos Vogt:

‘Als gemeente Vlagtwedde doen wij ons best zo goed mogelijk invulling te geven aan deze vijf principes. Maar het is inderdaad veelal zo dat je maar op twee van de vijf principes een voldoende kan scoren. Dat is vaak niet eens een gevolg van gebrek aan wil of zelfs geld, maar vaak een kwestie van gebrek aan praktische mogelijkheden (fysieke ruimte, werken in bestaande omgeving), dan wel gebrek aan (juridisch) draagvlak voor te nemen maatregelen. Een simpel voorbeeld is een rij mooie grote bomen in een relatief smalle berm langs de weg die men vanuit landschappelijk en cultuurhistorisch oogpunt heel waardevol vindt en er dan ook geen vangrail voor wil.’

 
Auteur: Maarten Reith