Floris van Elzakker, projectleider Elektrisch Vervoer, gemeente Den Haag

Wat vindt u 'typisch Haags' aan het Haagse verkeers- en vervoerbeleid?

‘Als projectteam elektrisch vervoer is het grootste gedeelte van de uitrol van de laadinfrastructuur redelijk standaard. Wat ons uniek maakt is dat wij op de plekken waar we vastlopen, vooral pragmatisch oplossingen zoeken. Zo is in wijken met hoge parkeerdruk de acceptatie van laadpalen (en bijbehorende gereserveerde vakken) lager dan in andere wijken. Om hier toch een goede laadinfrastructuur te kunnen bouwen hebben we venstertijden ingevoerd. Dit betekent dat de parkeerplek tussen bepaalde tijden exclusief voor opladende voertuigen is. Daarbuiten mag iedereen er parkeren. Op deze manier onttrekken we de parkeerplaatsen niet volledig aan het parkeerarsenaal.

Verder merken we dat het heel moeilijk is om de laadinfrastructuur precies bij de vraag aan te laten sluiten. Om te voorkomen dat mensen stil komen te staan vanwege een tekort aan laadpalen, ontwikkelen wij nu zelf actief binnenstedelijke snellaadstations. En ten slotte, waar sommige gemeenten alleen laadpalen plaatsen op basis van verzoeken van elektrisch rijders, plaatsen wij ook zelf proactief laadpalen. Er zijn namelijk locaties waar wel veel geparkeerd wordt, maar waar niemand een verzoek voor indient. Op basis van eigen tellingen plaatsen wij vervolgens zelf laadinfra.’

Wat is (momenteel) uw grootste verkeerskundige probleem in uw werkveld?

‘Het spannendste bij het uitrollen van de elektrische laadinfrastructuur is het hele smalle evenwicht waar we continu op balanceren. De elektrisch rijder vindt vrijwel altijd dat er te weinig openbare laadinfrastructuur is, waar de niet-elektrisch rijder juist klaagt als er te veel laadpalen zijn.’

Wat is uw verkeerskundige droomproject?

‘Ik zou het geweldig vinden als bestaande binnenstedelijke tankstations worden omgebouwd tot binnenstedelijke snellaadstations. Dat zou een teken zijn dat het elektrisch rijden volledig door is gezet.’

Hoe gebruikt u sociale media en wat levert dit op in uw werk?

‘Het projectteam Den Haag elektrisch, communiceert vooral persoonlijk. Dat wil zeggen: in de vorm van fysieke afspraken, telefonisch contact en contact per e-mail. Social media heeft in het project zelf op dit moment geen positie. Wel zijn we bezig met de ontwikkeling en uitrol van de ‘Social Charging-app’. Een app die ‘sociaal gedrag’ tussen de elektrisch rijders probeert te stimuleren. Met name dat een elektrisch rijder zijn voertuig weghaalt op het moment dat de accu vol is.’

Op welke manier houdt u uw vakkennis op peil?

‘Door te sparren en te discussiëren in ons team en met leveranciers. En door een aantal gespecialiseerde websites dagelijks te lezen.’

Wat zou u als eerste doen als u minister van IenM was?

‘Elektrisch rijden voor particulieren aantrekkelijker maken. Als het gaat om gebruiksprofiel voldoen zij grotendeels perfect aan de mogelijkheden die elektrisch rijden nu biedt. Maar als het gaat om de kosten haken veel particulieren af.’

Wat is uw belangrijkste vraag aan uw vakgenoten op dit moment?

‘Vanaf welk moment, en onder welke voorwaarden, is de markt ‘echt klaar’ om iets van de overheid over te nemen? Dit is bij vrijwel alle laadinfrastructuur relevant. Zo is al op talloze plekken bewezen dat een laadpunt in een garage zichzelf binnen 2-3 jaar terugverdient. De exploitanten van grote parkeergarages zien echter niets in het investeren in laadinfra. Aangezien het voor ons heel erg wenselijk is dat de elektrische voertuigen in de garages parkeren - net als alle andere auto’s - hebben wij er een belang bij dat deze investeringen wel worden gedaan. Moeten wij nu als gemeente Den Haag druk op deze garage-eigenaren zetten? Moeten wij zelf de laadpalen hier bouwen en exploiteren? En moeten wij dan een subsidieregeling starten? Of moeten we niets doen? Het liefst zou ik zelf deze investering doen, maar omdat het om zo’n korte terugverdientijd gaat, is het niet aan mij.’

In VK2/2016 vroeg collega Jo De Clerq van de gemeente Mortsel:

‘België neemt een trage start met de omschakeling naar elektrische voertuigen. We krijgen geregeld de vraag of bewoners zonder voortuin een elektrische leiding op het voetpad mogen leggen. Helaas vormt dit valgevaar voor voetgangers. Wie investeert in de elektrische laadpunten? Is dit de overheid/gemeenten of zijn er privé-investeerders? Heeft Nederland een specifieke regelgeving hoe er vanuit een woning een elektrische auto opgeladen kan worden op het openbaar domein?’

Antwoord Felix van Elzakker:

‘De regelgeving is op dit gebied per gemeente verschillend. Het belangrijkste is dat je als gemeente een standpunt inneemt hoe je het wilt hebben. Dat kan door kaders te stellen waarbinnen een marktpartij aan de slag kan. Maar ook door zelf de laadinfrastructuur uit te rollen.

Als gemeente Den Haag rollen wij zelf de laadinfrastructuur uit. Dat heeft als voordeel dat wij de prijs voor de afgenomen stroom bepalen (die daardoor in onze ogen lager is dan bij een marktpartij), waardoor meer schone kilometers in de stad worden gereden. Tweede voordeel van het zelf bouwen is dat wij nu meer grip hebben op de ruimtelijke ontwikkeling.’

Wat is er (verkeerskundig) zo bijzonder aan de locatie waar u gefotografeerd bent?

Deze foto is gemaakt bij de laadpalen bij het ministerie van Economische Zaken (Prins Clauslaan 4 in Den Haag). Een locatie waarvoor niemand een verzoek bij ons heeft ingediend. Wij hebben hier zelfstandig een laadpaal geplaatst. Deze laadpaal werd vervolgens zo goed gebruikt dat we er inmiddels een tweede laadpaal naast hebben geplaatst. Voor mij is deze laadpaal een bevestiging dat ook wij als overheid ondernemend moeten denken.’

 
Auteur: Maarten Reith