Antwoord Jan Willem Ooms, helpdesk verkeer van de politieacademie: “Dit is een onderwerp waar regelmatig vragen over worden gesteld.

Het feit waarvoor vraagsteller is bekeurd valt onder de plaatselijke verordening van de gemeente, en niet onder de verkeerswetgeving, in dit geval het RVV 1990. Nu is handhaven op grond van een plaatselijke verordening alleen mogelijk wanneer die verordening geen regels bevat die in strijd zijn met de regels die al in de verkeerswetgeving geregeld zijn (zie art. 2A Wegenverkeerswet 1994).

Parkeren in een wegberm is toegestaan ingevolge artikel 10 lid 1 van het RVV 1190:  de bestuurders (…) mogen voor het parkeren van hun voertuig tevens andere weggedeelten gebruiken, behalve het trottoir, het voetpad, het fietspad, het fiets/bromfietspad of het ruiterpad.

Het begrip “wegen” is omschreven in artikel 1 van de Wegenverkeerwet 1994: alle voor het openbaar verkeer openstaande wegen of paden, met inbegrip van de daarin liggende bruggen en duikers en de tot die wegen behorende paden, bermen en zijkanten. Het betekent dus dat wegbermen ook tot het begrip “weg” gerekend worden, evenals voetpaden en trottoirs, fietspaden enz.

Ter illustratie: Op de foto wordt niet alleen de rijbaan tot het begrip “weg” gerekend, maar ook de parkeervakken en de trottoirs, evenals de groenstrook tussen het trottoir aan de rechterzijde en de parkeervakken. Wanneer een auto geparkeerd zou staan op deze groenstrook, tussen het trottoir en de parkeerstrook, dan kan hiertegen niet opgetreden worden ingevolge de plaatselijke verordening: parkeren op een groenstrook, omdat deze tussenberm onder het begrip “weg“ valt.

Er moet dus bekeken worden of de plaats waar het voertuig van de vraagsteller geparkeerd stond onder het begrip “weg” valt, of dat er sprake is van een groenvoorziening die buiten de weg ligt, en dat is niet altijd eenvoudig te bepalen. Wanneer de vraagsteller meent dat zijn voertuig geparkeerd stond in een wegberm, dan kan hij in bezwaar gaan en aanvoeren dat hij ten onrechte is bekeurd.