Voorwoord: Twee Vrouwen, Tien Mannen en een Big Hairy Challenge

Toen wij, Nettie Bakker (Verkeerskunde) en ik, deze special over vervanging van kunstwerken planden zagen onze dagen er nog heel anders uit. Nu ik dit schrijf werken wij beiden alweer een paar maanden thuis. De komende jaren zullen getekend worden door de coronacrisis en zijn nasleep. Met wellicht beperkte budgetten voor publieke, fysieke, infrastructuur. Dat maakt deze tien interviews, met smaakmakers bij overheden, bouwbedrijven en kenniscentra, des te interessanter. 

Door Lindy Molenkamp, Directeur B&U, provincie Noord-Holland

Zoals Arie Bleijenberg (TNO) in zijn bijdrage opmerkt: ‘kunstwerken’ vertegenwoordigen ongeveer een derde van de waarde van die infrastructuur, en een flink deel moet in de komende jaren vervangen worden. Dat was zo vóór “stikstof, PFAS en corona” - Theo Winter (Dura Vermeer) memoreert ook de twee andere recente crises in de bouw - en “bruggen en viaducten zullen [door deze crises] beslist niet langer blijven staan”. De opgave is zowel urgent als structureel (Jan Slager, RWS). En we zullen ons stinkende best moeten doen om voldoende publiek geld te kunnen vrijspelen (Pieter Litjens, CROW). 

Net als bij ‘corona’ is er nog veel onbekend, tot zelfs ‘unknown unknowns’. Dit vraagt om creativiteit, ‘omdenken’, proberend leren (Benschop, RWS). Om experts die zich niet gek laten maken door normen (Waarts, PNH), en die als ware vulkanologen uit kleine signalen afleiden of een constructie op bezwijken staat (Westenberg). Het vraagt om flexibel programmeren op basis van een toekomstvisie (Meurs, Radboud Universiteit). Om standaardiseren, opschalen en combinaties maken met andere fysieke projecten (Dijstelbloem, Amsterdam). Om oplossingen die duurzaam en circulair zijn, en de energietransitie versterken. En bovenal om samenwerking (Talsma): “Het is urgent geworden, de beste managers en slimste technici worden erop gezet, onderzoeksprogramma’s gaan lopen. Dit kan en moet dus lukken”.