Of transparant, of niet

Óf je werkt open en transparant, óf je werkt niet mee. Dat vlijmscherp afgebakende ‘rechte’ pad richting de toekomst ontvouwde zich op 1 april tijdens het memorabele Kamerdebat over de openbaar gemaakte stukken van de verkenners voor een nieuw kabinet.

Toch was dit geen momentopname, misschien wél een tuimelpunt(je) op weg naar een andere manier van werken. Die manier, zo blijkt, blijft niet beperkt tot politici of tot de politiek. De werkelijke aanstichters van het, in dit debat openbaar geworden, ‘geritsel achter de schermen’ bleken achter de eerste, de beste achterkamerdeur te zitten. In de ambtenarij.

Voelt u al nattigheid?
Ook de wereld van mobiliteit wordt ‘geregeerd’ door ambtenaren, maar niet alleen. Ook adviesbureaus en belangenbehartigers willen invloed. Hun financiële relaties met de staatsruif werden door Pieter Omtzigt al eens fijntjes benoemd. De lijn gaat door tot aan bestuurders die door dit veld worden geïnformeerd. Daaromheen spant zich een net aan data, waarin vooralsnog tech-reuzen koning lijken te kraaien.

Ik stel het wat cru en pretendeer ook niet de wereld vanuit een heldere glazen bol te beschrijven, maar - mede geïnspireerd door uitspraken in deze bijdrage – zie ik twee paden: het al betreden pad en een nieuwe weg. Het betreden pad moeten we genoegzaam kennen: business as usual. Of wel: je bent transparant, tenzij…, of totdat … Het nieuwe pad lijkt hardere spelregels te eisen: je bent transparant of je doet niet (meer) mee. 

3 miljoen mensen keken naar het Kamerdebat op 1 april. Ik onderbrak deze uitzending om als invaller aandacht te geven aan de sessie-selectievergadering voor het Nationaal Fietscongres op 17 juni. Fietsersbond-lobbyist Wim Bot was er ook bij en bewees ons het tegendeel van het algemeen veronderstelde onvermogen van mannen om te multitasken: hij had volle aandacht voor de selectie én hij deed ons tussentijds verslag van de ‘richtingenstrijd’ in Den Haag...