Kolossaal ondergronds transport in Rotterdamse haven

Onder de Rotterdamse haven liggen – net als bij een stad – kabels en leidingen van nutsbedrijven, verkeerstunnels, funderingen. Maar ook commerciële bouwconstructies zoals kademuren en pijpleidingen die petrochemische industrie en energiecentrales in de Rotterdamse haven mogelijk maken. Het geld ligt hier dus niet alleen op straat, maar stroomt deels onder de grond.

Bijna 5000 km leidingen en kabels liggen onder de Rotterdamse haven in daarvoor gereserveerde leidingenstroken langs de doorgaande wegen. Er vindt ondergronds transport plaats van (per jaar zo’n 100 miljoen ton) industriële stoffen, zoals ruwe olie, industriële gassen, stroom (150 en 280 kV) en drink-, proces- en koelwater. Ook ligt er – vanwege ruimtebesparing en stofoverlast – een ondergrondse kolentransportband vanaf de terminal naar de Eon-energiecentrale op de Maasvlakte. Deze industriële stoffen worden deels in het havengebied zelf verwerkt, deels getransporteerd naar andere industriecomplexen. Overige bulkgoederen worden via de weg (containers), het spoor en de binnenvaart (ijzererts en kolen) vervoerd.

Leidingenstrook: vol is vol
Sjaak Verburg, adviseur ondergrondse infra bij Havenbedrijf Rotterdam en voorzitter Platform Kabels & Leidingen bij het COB: ‘Op de meeste plaatsen is voldoende capaciteit beschikbaar in de buizen voor uitbreiding. Maar op sommige plaatsen zijn de leidingenstroken bijna vol. Anders dan op de weg, waar je als de capaciteit bereikt is, een file krijgt – die lastig is, maar wel het verkeer afwikkelt – kan er bij een volle leidingenstrook geen nieuwe leiding meer bij. Deze buiscapaciteit moet dus op orde zijn, want zonder pijpleidingen geen (inter)nationale industrie; Rotterdam fungeert namelijk ook als thuishaven voor de Duitse industrie.’

Schuilt er in transportleidingen potentie ten aanzien van de modalshift in het goederenvervoer? Verburg: ‘Wegvervoer kent maximale flexibiliteit, maar ook maximale hinder. Transport per pijpleiding is hindervrij, duurzaam en – mits continu gebruikt – goedkoop. De aanlegkosten zijn echter hoog en de flexibiliteit is beperkt. Een aangelegde pijpleiding van A naar B gaat morgen niet ook even naar C of D. Dat geldt ook voor ondergronds containertransport.

Kortom: e modalshift van goederenvervoer over de weg, verloopt bij toenemende hoeveelheid en continuïteit eerst naar spoor en binnenvaart en pas daarna naar ondergronds transport.’ 

terug naar dossier>

 
Auteur: Margriet Verhoog