Baiba Pudane: "Hoe neemt de zelfrijdende auto risico's?"

“I

“In mijn promotieonderzoek kijk ik naar de effecten van zelfrijdende voertuigen op reisgedrag en hoe je die kunt meenemen in gedragsmodellen.

Fundamenteel hoeft er aan die modellen niets te veranderen, de huidige activity-based modellen, gebaseerd op micro-economische theorie, kunnen nog steeds gebruikt worden. Het gaat vooral om de verandering in het activiteitenpatroon van de bestuurders. Die kunnen andere dingen gaan doen als ze niet zelf hoeven te rijden.  

 

Volgens de huidige wetenschappelijke literatuur zullen mensen daardoor verder en vaker gaan reizen en verder van hun werk af gaan wonen. Met mijn onderzoek toon ik aan dat het ook andersom kan zijn, je kunt ook minder reizen gaan maken omdat je onderweg dingen kunt doen waarvoor je eerder op locatie moest zijn. Het werkt dus twee kanten op, en dat maakt het lastig om accurate voorspellingen te doen voor de toekomstige verkeersvraag. Maar we weten wel meer van de mechanismes achter reisgedrag.  

 

Met betrekking tot de toekomst van zelfrijdende auto’s is moraliteit op dit moment een hot topic. Zelf doe ik daar geen onderzoek naar maar volgens mij ligt de focus op het verkeerde onderwerp: de kwestie wie de auto mag doodrijden bij een onvermijdelijk ongeluk. Hoe vaak doet dit dilemma zich momenteel in de werkelijkheid voor? Zeker niet dagelijks. En zou je een taxichauffeur of een vriend vragen wat ze zouden doen voor je bij hen in de auto stapt? Waarschijnlijk niet. Met deze discussie creëren we mogelijk een obstakel voor de introductie van automatisch rijden, en dat zou moreel onjuist kunnen zijn als blijkt dat zelfrijdende auto’s, zoals beloofd, levens zullen redden.

 

Waar we dan wel op moeten focussen? We nemen dagelijks meerdere beslissingen over de snelheid waarmee we kruispunten naderen, volgafstanden en of het veilig is om linksaf te slaan. Mensen accepteren daarin bepaalde risico’s, en hoe moet de zelfrijdende auto dat straks gaan doen? Dat vraagstuk is veel belangrijker.”     

 

 

 
Auteur: Leonie Walta