Niek Verhoeff, beleidsadviseur infrastructuur bij de gemeente Kampen

'Investeer in je medemens'

Wat vindt u 'typisch Kampens' aan het Kampense verkeers- en vervoerbeleid?

Kampen heeft een historische en ook nog eens een langgerekte binnenstad. Die bijzonderheid vraagt om een delicaat samenspel tussen verschillende belangengroepen. Want we koesteren onze binnenstad, maar we willen ook dat de auto de binnenstad kan aandoen. Er hoeft maar iets te gebeuren, zoals een bouwproject of welke verandering dan ook, of de balans raakt uit evenwicht. 

Wat is (momenteel) uw grootste verkeerskundige probleem in uw werkveld?

In het kader van het programma Beter Benutten gaan we aan spitsmijdingen doen. Die spitsmijdingen kunnen we realiseren door maatregelen te treffen op en bij ons meest bekende plek, de Stadbrug. De hamvraag is hoe we de mensen overtuigen als er geen probleem wordt ervaren.

Wat is uw verkeerskundige droomproject?

Eigenlijk is dat in theorie ieder project waar voldoende tijd en aandacht aan geschonken kan worden. Omdat verkeer bijna gelijk staat aan emotie, gaat daar veel tijd mee gemoeid. Dat slokt zoveel tijd en energie op dat de core business, waaronder infrastructuur en verkeerseducatie, onder druk staat.

Hoe gebruikt u sociale media en wat levert dit op in uw werk?

Bij een actie om fietspaaltjes op fietspaden terug te dringen hebben we geëxperimenteerd met sociale media. Dit medium bleek niet geschikt te zijn voor dit onderwerp. Mensen reageerden liever per mail en als pikante bijkomstigheid wilde men juist meer paaltjes erbij hebben. We twitteren nog wel maar alleen als reactie op

Op welke manier houdt u uw vakkennis op peil?

Ik blijf bij door te netwerken, ga soms naar een seminar, houd ontwikkelingen bij zoals onze veranderende rol als ambtenaar. Naast mobiliteit oriënteer ik me ook op aanverwante thema’s als stedenbouw, natuur en landschap en ruimtelijke ordening.

Wat zou u als eerste doen als u minister van IenM was?

Ik zou het gehele ministerie meenemen naar Zweden. Van dat land kunnen we leren. Daar durft en experimenteert men op verkeersterrein veel meer. Bijvoorbeeld het onder collega-verkeerskundigen bekende fenomeen om mensen te belonen met een deelname aan een loterij wanneer zij zich aan de snelheid houden (zie YouTube). Dat zie ik in Nederland niet snel van de grond komen.

Wat is uw belangrijkste vraag aan uw vakgenoten op dit moment?

Is er interesse voor een denktank van verkeerskundigen om ludieke/kansrijke oplossingen te bedenken voor verkeerskundige vraagstukken waar op conventionele wijze niet uit te komen is? We hebben bijvoorbeeld in Kampen twee stadspoorten langs de Ebbingestraten. Door die poorten lopen twee mengpaden die direct na de poorten kruisen met een weg (30 km/u). De voorrang is geregeld (auto’s moeten voor de kruisende fietser stoppen). Het zicht over en weer is niet optimaal en er kunnen geen goede plateaus worden aangelegd vanwege de trillingen (huizen en poorten). We willen de paden ook niet om de poorten leiden. Helaas gebeuren er relatief veel ongevallen met fietsers die vanuit de poort plotseling voor auto’s verschijnen. Ik zou het geweldig vinden wanneer iemand hiervoor een oplossingsrichting zou kunnen bedenken.

In VK5/2016 vroeg collega Jan Waalen van de gemeente Roermond:

"Tijdens de wijkbijeenkomsten voor het nieuwe GVVP kwam een thema overal naar voren: het verbeteren van de verkeersveiligheid in de eigen wijk. Met het aanpassen van infrastructuur kan je niet alles oplossen. Gedragscampagnes vanuit de overheid worden al snel als betuttelend gezien. Wat mij persoonlijk erg interesseert is de vraag hoe je wijkbewoners zelf iets kan laten doen om het verkeersgedrag in een wijk veiliger te maken zonder (zichtbare) bemoeienis van de overheid."

Antwoord Niek Verhoeff:

Investeer in je medemens. Ofwel: ga in gesprek, luister goed en stel je plannen bij. Klinkt simpel, maar dat is het niet. Als voorbeeld noem ik een straat waar er een snelheidsprobleem was, maar die helaas niet toe was aan groot onderhoud. Er waren al wat beperkte maatregelen getroffen, maar dat vonden sommige bewoners niet voldoende. Helaas was er geen geld om de straat compleet opnieuw in te richten. Na diverse gesprekken met de wijkvereniging te hebben gevoerd hebben we de wijkvereniging het plan laten voorleggen aan de wijk. Het was nu een gezamenlijk plan geworden en daar gingen de bewoners uiteindelijk mee akkoord.

Wat is er (verkeerskundig) zo bijzonder aan de locatie waar u gefotografeerd bent?

Op deze plek zien we graag een langzaamverkeerverbinding. Dat kan zowel over, onder en misschien op de weg tussen het Stationskwartier richting de stad. Het mooie is dat het niet alleen technisch maar ook financieel gezien een uitdaging is.