Een wijdverbreid misverstand

"H

"Het doet me bijzonder veel plezier om de interviews te lezen van dit brede maar deskundige gezelschap ‘verkeersmodelleurs’. In dit voorwoord neem ik graag de vrijheid om een wijdverbreid misverstand rond verkeersmodellen te corrigeren.

Regelmatig hoor ik in de beleids- en adviespraktijk zeggen dat je met een simpel model al een heel eind komt, en dat je met meer geavanceerde modellen hooguit een meer verfijnd beeld krijgt van de werkelijkheid. Omdat uitlegbaarheid belangrijker is dan betere voorspellingen ‘op twee cijfers achter de komma’, is de keuze voor het simpele model snel gemaakt. Dit is niet terecht. 

 

In de meeste gevallen zijn simpele modellen niet alleen maar kwantitatief onnauwkeurig, maar kwalitatief verkeerd. Toepassing van deze modellen leidt dus tot beleid dat is gestoeld op misleidende modelconclusies. Ter illustratie van dit punt enkele voorbeelden: 

 

• Simpele Logit-modellen geven vaak volstrekt onrealistische voorspellingen van substitutiepatronen tussen verschillende vormen van openbaar vervoer en automobiliteit. Meer geavanceerde Mixed-Logit-modellen verhelpen deze problemen. 

• Simpele modellen voorspellen dat de bebouwde omgeving groot effect heeft op mobiliteitsgedrag. Meer geavanceerde modellen laten zien dat dit effect grotendeels is toe te schrijven aan zelfselectie: mensen die graag met het ov reizen, gaan dicht bij een station wonen. 

• Simpele modellen suggereren dat attitudes (bijvoorbeeld ten opzichte van de fiets) sterke invloed hebben op gedrag. Meer geavanceerde modellen laten zien dat het omgekeerde effect groter is: fietsen leidt tot positieve attitudes. 

• Simpele modellen voorspellen dat de zelfrijdende auto zal leiden tot meer mobiliteit, omdat reizen plezieriger wordt. Meer geavanceerde modellen tonen aan dat zelfrijdende auto’s ook kunnen leiden tot minder mobiliteit. 

 

Kortom: hoewel ingewikkeldheid nooit een doel op zich is, is mobiliteitsbeleid gebaat bij geavanceerde modellen." 

 

 

  

 

 

 
Auteur: Caspar Chorus