Elke auto wordt een rijdende sensor

William Meijer maakt ziet kansen in innovatieve technologie. Technologische dienstverleners, zoals Technolution kunnen daarmee interessante innovatieve diensten leveren. Maar, waarschuwt hij, ‘ontwikkelingen in verkeersmanagementsystemen ontstaan niet ‘vanzelf’.’

‘Vanuit mijn rol als technologiedienstverlener valt mij op dat mensen steeds méér van technologie verwachten in combinatie met een snellere innovatiecyclus en tegen extreem lage gebruikskosten. Dit is op zich niet vreemd; grote (met name Amerikaanse) technologiebedrijven bieden zeer aantrekkelijke diensten tegen extreem lage kosten en ook steeds vaker om niet. Eindgebruikers vergeten daarbij snel dat de afzetmarkt voor dergelijke bedrijven in de miljoenen consumenten loopt terwijl het verdienmodel impliciet in de kleine lettertjes zit. Deze verwachtingen trekken ook door richting de verkeersmanagementsector terwijl dit nog steeds een niche is. Ontwikkelingen in dit domein ontstaan niet 'vanzelf' en hebben vanwege de kleine afzetmarkt nog steeds prijskaart.

Bij Technolution vertalen we deze - en elke- ontwikkeling naar een aantrekkelijk programma. Hierdoor staat een ontwikkeling niet meer als een project op zichzelf maar maakt het deel uit van een groeipad. Binnen dit groeipad ontmoeten wij andere klanten met een vergelijkbare vraag. Het is een genoegen om producten met meerdere klanten door te ontwikkelen. Voor ons als bedrijf biedt dit de kans om ontwikkelkosten te spreiden over meerdere projecten en blijven onze oplossingen ook financieel aantrekkelijk.

Bedreigingen
Het afnemen van de collectieve vakkennis zie ik als grootste bedreiging voor het vakgebied. Overheden bewegen zich steeds meer richting de rol van contractbeheerser, budgetten voor onderzoeksinstellingen worden naar beneden bijgesteld en adviesbureaus moeten onder prijsdruk hun werk doen. Bij elkaar lijkt dit te zorgen voor een trend waardoor het kennisniveau niet fundamenteel vooruitkomt. En stilstand is achteruitgang. Dit zet een rem op de intenties van innovatieve partijen die het verschil willen maken. Het wordt voor hen een complexere opgave om hun meerwaarde aan te tonen. Het gevaar dreigt dat innovatieve partijen af moeten haken in de race voor het leveren van nieuwe diensten en toepassingen.

Kansen
Nieuwe technologieën die zich aandienen zie ik daarentegen als kansen voor het vakgebied. Denk aan coöperatieve voertuig-voertuig en voertuig-wal communicatie (wifi-P). Dit gaat wat ons betreft een revolutie teweeg brengen, vergelijkbaar met de doorbraak van de lusdetector eind jaren 80. Elke auto wordt nu immers een rijdende sensor. Het nog sneller kunnen reageren op wijzigingen in  verkeersstromen wordt de komende maanden al beproefd, onder andere in het Spookfiles-project op de A58. En meerder projecten – mede mogelijk gemaakt door Europese subsidies – gaan volgen.        

Figuurlijk brug tussen weg- en waterinfra
Een tweede doorbraak die ik dit jaar voorzie is de figuurlijke brug die wordt geslagen tussen de weg- en de waterinfrastructuur. Mogelijkheden voor het continu afwegen van de effecten van brugopeningen voor zowel wegverkeer als scheepvaart gaan we als vakgebied volledig aanboren in het jaar dat voor ons ligt. Geen nieuwe technologie, maar het effectief koppelen van bestaande datasystemen ligt hieraan ten grondslag. Het Blauwe Golf project heeft hier vorig jaar een goed fundament voor neergelegd. Nu is het moment gekomen om hierop mooie toepassingen te gaan bouwen.

Persoonlijk ben ik overtuigd van de kracht die de coöperatieve technologie kan brengen voor het verbinden van voertuigen onderling en met de wegkantapparatuur. En kijk daarom met interesse uit naar de interessante product- en dienstlanceringen die we dit jaar met deze technologie introduceren op zowel het hoofdwegen- als het onderliggend wegennet. Eind dit jaar een aantal coöperatieve projecten op straat hebben draaien, is dan ook mijn streven!

 
Auteur: Margriet Verhoog