De impact van Buurauto voor een betere samenleving

In een tijd vol disruptieve transities met even imposante maatschappelijke vraagstukken als gevolg, wint een maatschappelijk verdienstelijke inzet aan belang. Hoe staan de oprichters van Buurauto  hierin? Wat drijft hen? Hoe omschrijven zij ‘het goede doen'? Johan Janse en Alex van der Woerd, voormalig adviseurs, over: ‘Iets kunnen uitleggen aan je kleinkind’ en de sociale impact als bijvangst van een maatschappelijk verantwoord mobiliteitsproduct: de elektrische buurauto.  

‘Het goede doen’ is onze drijfveer, zegt Johan Janse. “Alex en ik begonnen ons project met een duidelijke boodschap: ‘De straat is het domein geworden van het voertuig, kinderen spelen achter een hek. En dat hebben wij als verkeerskundigen mede mogelijk gemaakt en gefaciliteerd’. Onze visie is: ‘Daar waar de auto verdwijnt, komt het leven terug’.”

Hun missie werd een antwoord te vinden op de vraag: ‘Hoe dringen we die auto’s terug in de straten?’ Janse: “Mobiliteit begint daar waar je woont. Wil je iets veranderen, dan begin je dus daar.” Ze besloten ook te stoppen met adviseren en zelf iets te dóen. Ze kwamen uit op een abonnementsgebonden buurauto, een elektrische deelauto, die geen olie of benzine lekt, geen uitstoot genereert en een vaste parkeer- en laadplek heeft in de straat. Janse: “We verhuren dus niet, maar zeggen bij het afsluiten van een abonnement: ‘We hopen dat je hem niet gebruikt, alleen als het nodig is’. Wij willen mensen er van bewust maken dat auto’s niet alleen duur zijn, maar meer impact hebben dan wij als verkeerskundigen al wel weten”.  

Doodsoorzaak nummer 1

Dat herinnert Van der Woerd aan zijn eerste les verkeerskunde aan de NHTV: “Onze docent zei: ‘U bent verantwoordelijk voor doodsdoorzaak nummer 1 in Nederland’.” Hoewel Janse het nuanceert met “Ouderdom is doodsoorzaak nummer één”, geeft Van der Woerd toe dat die uitspraak wel met een klap bij hem binnen kwam. 

In 2015 ontmoetten beide verkeerskundig adviseurs elkaar en ontdekten een gedeeld ongenoegen over hun toenmalige werk. Janse: “Ik stond voor groepen mensen en legde uit waarom mensen moeten autodelen. Dan moet je daar zelf ook wel helemaal achter staan, anders is je boodschap niet overtuigend, dacht ik.” Van der Woerd realiseerde zich dat hij zijn werk niet meer relevant vond en stopte er resoluut mee om iets te zoeken wat wel relevant zou zijn. Daarmee startte een zoektocht naar wat later het concept ‘Buurauto’ werd.

Eenmaal op de rit, ontdekte Van der Woerd tot zijn plezier dat de deelauto’s, naast (speel)ruimte in de straat, nog een extra dimensie brengen. “De deelauto’s hebben ook een sociale impact. Gebruikers maken een appgroep aan, wisselen informatie uit en bieden elkaar zelfs hulp.”

Intussen gaat buurauto een nieuwe fase in. De operationele zaken zijn ondergebracht bij ‘MyWheels’, waardoor Janse en Van der Woerd hun handen vrij hebben voor hun missiewerk: nieuwe groepen afnemers vinden voor een deelauto. Daarover praten de buurautopioniers nu met projectontwikkelaars, woningcorporaties en overheden. Janse: “Er is geen projectontwikkelaar die een slecht gebouw of project wil ontwikkelen, maar wat is goed? Ontwikkelaars hebben vaak wel een beeld van een goede stad, maar nog niet altijd oog voor de impact van het verkeer in de stad.”   

Is het concept gelukt? Van der Woerd: “Als je het strikt rationeel bekijkt, kies je voor een deelauto.” Maar Janse relativeert. “Er zijn nog te weinig deelauto’s om het gevoel te geven, dat je weg kunt wanneer je wilt. Als dát lukt, dan is ook die vrijheid met een deelauto gegarandeerd.” Toch is Janse zelf tevreden met de stap die hij heeft gezet. “Ik kan nu tegen mijn kleinkind zeggen: ‘Dit heb ík gedaan’.”

Bovendien zien pioniers de tijdgeest rijp voor ‘het goede doen’. Janse: “Ik sprak een Ikea-directeur die zegt: ‘Ik kan hooggekwalificeerde mensen krijgen als ze impact kunnen realiseren. Het gaat ze niet meer om hun salaris’.” En, zegt hij: “Ik zie een klein meisje op tv dat tegen de wereld zegt: How dare you..” Van der Woerd beaamt: “Het heeft te maken met een trend dat mensen zelfbewust worden.”  

Stap
Janse, tot slot: “‘Goed doen’ betekent niet dat je alles in één keer moet veranderen. Kijk maar eens op YouTube naar de laatste boodschap die Wubbo Ockels op zijn sterfbed, de wereld nalaat: ‘Ik heb de aarde gezien, die overleeft het wel. Wij zijn het kwetsbaarst. Iedereen moet iets goed doen. Elke stap is zinvol’. Een boodschap waar ik keer op keer kippenvel van krijg.” Én een die in de huidige coronacrisis nog een extra dimensie krijgt. We moeten voor elkaar zorgen."
Dit is een eerdere bijdrage van Wubbo Ockels aan duurzaamheid. Op You Tube staat ook de hierboven beschreven 'final speech'.  

Klik hier voor de eerste bijdrage aan de serie 'Het Goede Doen' van de TU Delft