Op de bon
Jan Dirk Onrust, auteur van 'De Booswichtenclub', Het kwaad in een fluorhesje.
De anti-verkeershuftercampagne was nog amper gestart of ik werd op een buitenweg aan de kant gezet. 'Zo meneer, weet u waarom we u staande houden?' vroeg de agent. 'Ja, ik reed een beetje te hard. Hoeveel kost me dat?' Ik had haast en wilde snel ter zake komen. 'U reed meer dan een béétje te hard,' zei de agent. 'U hoeft geen antwoord te geven, maar heeft u daar een verklaring voor?'
'Ja, ik zag u niet,' zei ik. 'Kan ik misschien pinnen?'
'Ik vind dat een heel fout antwoord, meneer,' zei de agent. 'U zegt eigenlijk dat u zonder controle gewoon maar uw gang zou gaan. Als iedereen die mentaliteit had, dan zou het een grote bende worden in ons land.' 'U doet alsof ik net een bejaarde heb beroofd,' zei ik. 'Ik reed 4 km te hard!' 'Nee, wel iets meer dan dat, meneer,' zei de agent. 'Weet u wel wat uw remweg is bij die snelheid? Vindt u zichzelf nou een verantwoorde motorrijder? Wat als er plotseling een tractor oversteekt? Die kunt u nooit meer ontwijken!'
Een product als elk ander
Op sommigen zal het optreden van de agent diepe indruk maken. Maar mensen van boven de zeven jaar ergeren zich rot aan zo'n verbaal pak billenkoek. Hun hele dag is erdoor verknald. En de agent zelf komt natuurlijk ook niet lekker thuis als hij met iedereen die hij tegenkwam heeft staan bekvechten. Veel prettiger voor iedereen zou het zijn wanneer de politie wat zakelijker optrad. Het geven van een bekeuring moet geen heksenjacht op hufters zijn, geen strijd tussen goed en kwaad, maar gewoon het afsluiten van een financiële transactie. Alsof je een stofzuiger verkoopt. Een snelheidsovertreding is tenslotte een product als elk ander. En er is een flinke markt voor, want velen rijden graag te hard en zijn best bereid daar wat voor te betalen.
Maar politieagenten beseffen dat niet. Daarom brengen ze hun product zo allerbelabberdst aan de man. Bijvoorbeeld door stiekem met een camera in de struiken te liggen. Of door overtreders de les te lezen. Dat is net zoiets als een slijter die zijn klanten voor drankorgel uitscheldt. Ook moet een agent natuurlijk nooit willen weten waarom je te hard reed. De kassajuffrouw vraagt toch ook niet waarom je een zak aardappels koopt? Het beste is daarom de agenten een maandje stage te laten lopen bij een echt bedrijf, McDonalds of zo. Daar leren ze snel genoeg dat in de moderne democratie niet de wetgever, maar de markt regeert. En dat je klanten niet de les moet lezen, maar dat je naar ze moet luisteren.
Cadeautje
Met deze kennis op zak kunnen ze van de snelheidsovertreding een veel aantrekkelijker product maken. Bijvoorbeeld door bij een bekeuring nou eindelijk eens de foto van de overtreding te geven. Dat vinden mensen leuk. Helemaal mooi zou het zijn als je een boete vooraf zou kunnen betalen. Dus dat je vraagt om een bekeuring voor een snelheidsovertreding die volgend weekend pas gemaakt zal worden. 'Een bon voor 30 km te hard rijden op het klaverblad bij Utrecht? Komt voor elkaar, meneer', zegt de agent die het begrepen heeft. 'Is het een cadeautje of is het voor uzelf?'
uit: De Booswichtenclub, ANWB Media
Auteur: Margriet Verhoog
Ingediend door Reactie van op zo, 13/05/2012 - 22:38
Je schrijft met humor en ik denk dat de meeste mensen hetzelfde denken wanneer ze door een belerende agent worden aangehouden. Ik in ieder geval wel. Ik werd woest toen een agent me bekeurde vanwege een kapotte (fiets-)koplamp met de introductie "waar gaan we met die feestverlichting naartoe?". Herkenbaar dus.
Maar als verkeerspsycholoog en aankomend jurist voel ik me toch geroepen als eerste de reactie te geven die je overduidelijk probeert uit te lokken.
Ja, ik trap er in.
Hier komt-ie.
Als een verkeersovertreding misgaat, dan is het leed niet te overzien. Ik refereer maar even aan de wegrace in Den Haag die begin augustus dit jaar een overstekende voetganger het leven koste. Een aangrijpend voorbeeld van zinloos geweld. En om dat te voorkomen wordt dergelijk gedrag preventief gestraft opdat je het niet meer zult vertonen. In jouw geval gelukkig slechts met een bekeuring.
Is een bekeuring een product dat de agent aan de man moet proberen te brengen? Toen het bonnenquotum nog gold leek het daar wel op. Aan het eind van de maand moest een agent een bepaalde hoeveelheid bonnen uitgeschreven hebben. Gelukkig is dat van de baan. Nu is een bekeuring gereduceerd tot een transactie op initiatief van de officier van Justitie waarbij beide partijen afzien van het laten vellen van een oordeel door de rechter. De rechtstaat heeft als doel ongewenst gedrag uit te bannen door leedtoevoeging, genoegdoening en preventie. Met een bekeuring kom je er dan nog genadig af. Als je dit verhaal voor een rechter vertelt, kun je naar clementie fluiten.
Het is niet anders: Wie lol heeft in overtredingen, moet op de koop toe nemen dat een bekeuring vergezeld gaat van belerende teksten. Zelfs met een kapotte koplamp, en zeker met een snelheidsovertreding in een potentieel dodelijke machine.
Maar ik zie alvast wel uit naar je volgende stekelige overpeinzing.
Ingediend door Herbert Korbee… op do, 16/08/2012 - 01:31
Leuk geschreven. Toch deel ik niet echt deze ervaring. De politie mensen die ik ontmoet spreken me eerder aan omdat ze mijn oude bmw prachtig vinden. Verder doen ze gewoon hun werk. Als wij dan als burger gewoon tof reageren zijn zij meestal ook tof terug. Wat je geeft, krijg je terug.
Ingediend door John van Ikzoe… op wo, 10/02/2021 - 23:54
Jammer dat je oude vandagen in de kou laat staan
Ingediend door Laat maar op za, 22/05/2021 - 17:59
Reactie plaatsen •