Zero tolerance voor drugsgebruikers in verkeer

Minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) en minister Schultz (IenM) verscherpen de opsporing van verkeersdeelnemers die door drugsgebruik een groot risico vormen voor de verkeersveiligheid. Dit gebeurt door een nullimiet in te voeren voor gecombineerd gebruik van verschillende drugs en van drugs en alcohol.

Een wijziging in het wetsvoorstel over de verbeterde aanpak van het rijden onder invloed van drugs is op 4 februari naar de Tweede Kamer is gestuurd.

Nullimiet drugs en alcohol
Een nullimiet is de laagst meetbare hoeveelheid van een stof die niet natuurlijk in het bloed aanwezig kan zijn. De SWOV heeft in haar rapport van juli 2013 de meest relevante resultaten weergegeven van het Europese DRUID (Driving Under the Influence of Drugs, alcohol and medicines) - onderzoek uit 2011. Gecombineerd gebruik van verschillende drugs of van drugs en alcohol in het verkeer doet het risico op ernstig of dodelijk letsel sterk toenemen. Daarom moet voor gecombineerd gebruik een nullimiet gelden. Bij gebruik van één drug volstaan de zogeheten gedragsgerelateerde grenswaarden. De bewindslieden hebben de aanbevelingen van de onderzoekers overgenomen.

Snellere opsporing drugs in verkeer
Bij gecombineerd en bij enkelvoudig gebruik van drugs is geen bewijs meer nodig dat de bestuurder dusdanig onder invloed is dat hij niet meer kan rijden. Als uit onderzoek blijkt dat het bloed van de bestuurder een concentratie van deze drug bevat die boven de grens ligt, is het bewijs geleverd. De bestuurder is dan in overtreding en krijgt een  straf die kan variëren van een geldboete tot een onvoorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid.

Ook is drugsgebruik in het verkeer na de inwerkingtreding van het wetsvoorstel sneller op te sporen. Politieagenten kunnen straks automobilisten, motorrijders en bromfietsers verplichten mee te werken aan het afnemen van speeksel met behulp van een zogeheten speekseltester. De analyse van het door een arts afgenomen bloed geeft aan hoeveel er is gebruikt en blijft als bewijsmiddel gelden.

 
Auteur: Marieke Hut