Voor je het weet sta je weer kop-staart in ‘s lands meest deprimerende polonaise
vrijdag 21 december 2018
3 min
We weten dat het niet helpt en toch kunnen we het niet laten: asfalt leggen. Het is druk op de weg en het gaat nog veel drukker worden. Daarom gaan we meer ruimte geven aan auto’s. Zodat die lekker door kunnen rijden. Mooie theorie, jammer dat ie niet werkt. Want zoals veel afvallen de grootste voorspeller is van veel aankomen, zo is meer asfalt de grootste voorspeller van meer files.
Eigenlijk is het niet zo gek. Ruimte heeft de neiging zich te vullen. Iedereen die wel eens is verhuisd naar een groter huis, weet dat meer ruimte niet betekent dat je meer lege ruimte hebt. Integendeel. Zet maar eens een extra kast in je kantoor. Geheid dat die zich binnen de kortste keren heeft gevuld met rotzooi. Boeken, mappen, stapels papieren, een kapotte printer, een uitgedroogde sinaasappel, een reclame-mok met een laagje koude thee, tijdschriften die je misschien ooit nog eens gaat lezen (yeah right); geen idee waar die troep allemaal vandaan komt, maar ineens is de lege ruimte gevuld.
Op de weg gebeurt hetzelfde. Een extra rijstrook wordt geopend. Heel even kun je lekker doorrijden en euforisch zigzaggen over de weg. Maar voor je het weet sta je weer kop aan staart in ‘s lands meest deprimerende polonaise.Geen idee waar die auto’s allemaal vandaan komen, maar ineens is de lege rijstrook gevuld. Ik gun de wegenbouw heus zijn hoogconjunctuur en verdienmodel, maar dit voelt niet als een houdbaar systeem.
Ik weet dat verkeer vrij complex is en dat er geen één-op-één-causaliteit is tussen asfalt en files. Maar we kunnen toch wel concluderen dat meer asfalt niet leidt tot minder files. Toch blijven we het proberen. Wat is dat met ons? Is het ons grenzeloze optimisme? Is het De Schuld Van Den Haag? Asfalt-minnende politici weten dat meer asfalt onzin is en wij weten dat zij onzin verkopen en toch blijven zij het roepen en wij op ze stemmen.
Want wat moeten we anders? Met de trein? Jaiks. Carpoolen? Over ons lijk. Dan toch maar het verboden woord: rekeningrijden? Normaliter betekent het R-woord gelijk einde discussie, maar ineens is er hoop uit onverwachte hoek. Arjen Lubach maakte een item over rekeningrijden, muntte de term Vroempoen, en het hele land spitste de oren. Dat is irritant voor onderzoekers en hoogleraren die al jaren tegen dovemansoren roepen dat rekeningrijden werkt, maar als er momentum is, moet je alle ruimte pakken die je krijgen kunt. Want geen idee waar die kulargumenten allemaal vandaan komen, maar voor je het weet is de discussieruimte weer gevuld.
Auteur: Elise Fikse
Trends 2019 
Reactie plaatsen •