Verkeerspsychologie waakt over 'menskant' in verkeersbeleid

Verkeerspsychologie moet vooral in Drentse gemeenten, nadrukkelijker 'op straat' komen. Vanaf begin volgend jaar uit zich dat in speciale doelgroepprojecten voor schooljeugd of jonge automobilisten. En in de uitwerking van Duurzaam Veilig, waarbij in de praktijk per situatie vaak concessies gedaan moeten worden, ‘bewaakt’ de verkeerspsycholoog de begrijpelijkheid van de weginrichting.

Een voorbereidende rol op dit terrein speelt Everd Uneken, sedert tweeënhalf jaar verkeerspsycholoog van de provincie Drenthe. Hij is daarmee een witte raaf: in de provinciale trein zit de verkeerspsychologie in verkeers- en vervoerbeleidsvorming in het algemeen nog in de achterste wagon. In Drenthe vormde Duurzaam Veilig fase I de rechtstreekse aanleiding om dat anders aan te pakken. Naarmate de basisveiligheid van de infrastructuur meer op peil werd gebracht, besloot men iemand in huis te halen om ook de 'menskant' verder vorm te geven.
'Het ROV deed in Drenthe al veel aan gedragsbeïnvloeding’, licht Uneken toe, ‘maar een gestructureerde benadering ontbrak. Belangrijk is dat een brug wordt geslagen tussen verkeerstechniek en weggebruiker. Gemeenten zijn belangrijke partners, omdat die voor de burger vaak het eerste loket vormen.’
Volgend jaar wordt daarom de samenwerking tussen provincie en gemeenten vernieuwd. In heel Drenthe kan dan voortaan met één 'uitvoeringsprogramma gedragsbeïnvloeding' worden gewerkt. Met de inbreng van de verkeerspsychologische discipline sluit de provincie aan bij bestaande samenwerking op het gebied van verkeershandhaving en infrastructuur. In deelregio's met telkens vier à vijf gemeenten komt het aan op vertaling van de maatregelenpakketten van Duurzaam Veilig. Gedragskundige aspecten zijn in die maatregelpakketten weliswaar verwerkt, zo weet Uneken, ‘maar op 'straatniveau' kiest men in de praktijk toch gauw voor een technische oplossing omdat de gedragsdiscipline nu eenmaal ontbreekt.’ Met de inzet van een gedragswetenschapper wil de provincie vermijden dat de begrijpelijkheid van verkeers- en wegbeeld vanuit het 'achterste wagonnetje' meerijdt.