Verkeerskundestudenten in Nederland en Belgie wisselen ervaringen uit

Een blik over de grens kan geen kwaad, maar is zeker ook niet vrijblijvendheid, vindt Willy Moermans, docent verkeerskunde aan de Vlaamse Universiteit van Hasselt en mede-initiatiefnemer voor 'Atelier Internationaal'. Onder die vlag wisselden 54 verkeerskundestudenten van de Hasseltse universiteit en de NHTV Internationale hogeschool Breda eerder dit jaar kennis en ervaring uit.

Breng overeenkomsten en verschillen in kaart en duid ze zo veel mogelijk historisch, luidde de opdracht. Conclusie: hoe verknoopt Nederland en Vlaanderen ook zijn, de verschillen overheersen. De wegendichtheid in Vlaanderen is de hoogste van Europa. Zowel overheid als particulier spenderen in Vlaanderen veel meer aan mobiliteit dan in Nederland. Van een ruimtelijke planningstraditie is in België pas een jaar of tien - sinds de grote Staatshervorming - sprake.
'Wat Nederland ruimtelijk al in de jaren ‘50 deed, komt pas nu tot uitdrukking in Vlaanderen', vat stafmedewerker verkeerskunde Ysabel Thys van de Hasseltse universiteit de bevindingen samen. 'Zodoende kunnen wij nu leren van wat goed en fout is gegaan in Nederland.’
Centraal en strikt, zo kan de Nederlandse planningstraditie - ook voor verkeer en vervoer - worden gekenschetst. Het gemor tegen het centralistische 'Den Haag' klinkt vreemd in Vlaamse oren. Immers, 'de feitelijkheid in Nederland heeft veel weg van de wenselijkheid in Vlaanderen’.
Nog een Vlaamse nuancering: 'Nederlanders praten lang, maar een beslissing wordt uiteindelijk ook uitgevoerd door het ambtelijk apparaat'. Evenzeer stelden Vlaamse studenten vast dat met dat veelvuldig overleg de neuzen wel dezelfde kant op staan. Het primaat van de politiek is in Vlaanderen groter, maar de 'bevoegdheidsversnippering tussen Vlaamse excellenties' is daarvan wel één van de zure vruchten. 'Doen-wat-je-zegt' is, althans in Vlaamse ogen, een onderdeel van de Nederlandse beleidscultuur. Vlamingen discussiëren verhit over 'superboetes', maar ondertussen wordt er geseponeerd bij het leven, zo luidt de Vlaamse verklaring voor het feit dat daar per saldo slechts 2,2 miljoen verkeersboetes worden uitgedeeld tegen 11 miljoen in Nederland.
Niet verwonderlijk dat verkeersveiligheid een subthema is dat Moermans noemt voor een voortaan jaarlijks te herhalen Atelier Internationaal. Ook de verschillen in fietsbeleid lenen zich zijns inziens voor een vervolg.
Een aanzet tot internationaal mobiliteitsbeleid? Dat is volgens docent Moermans een tikje te pretentieus. Hij typeert het atelier meer als studieobject dan dat daar nieuwe beleidsontwikkelingen uit voort zullen komen.