Terugblik

Ongeveer 1000 ANWB leden reden samen zo’n 150.000 km en beschreven wat zij opmerkelijk vonden aan de weg en wegomgeving.

Veel provincies en gemeenten hebben inmiddels een manier gevonden om met de input van weggebruikers hun voordeel te doen. De ervaringen van de diverse partijen zijn tijdens de werkconferentie besproken.

Het doel van de werkconferentie Wegbelevingsonderzoeken was om de weggebruikers en deskundigen met elkaar in gesprek te brengen en de bevindingen van de wegbelevingsonderzoeken nog eens op een rij te zetten. Wat leren we ervan en wat kunnen we ermee?

Filosofie ANWB

De ANWB wil in haar belangenbehartigingsactiviteiten niet vóór (of namens) de weggebruikers praten, maar veel liever mét de weggebruikers of hen zelf laten spreken.

Bovendien wil de ANWB niet primair optreden als deskundige, maar veel meer als intermediair/facilitator. Niet ageren tegen een wegbeheerder, maar zoeken naar een constructieve samenwerkingsvorm met wegbeheerder en leden/weggebruikers waarin alle partijen tot hun recht komen.

Wegbelevingsonderzoeken zijn daar voorbeeld van en de werkconferentie evenzeer.

Kenmerken van de dag

Voor de dag hadden zich 90 man aangemeld. Uiteindelijk waren  80 mensen aanwezig; deskundigen en ‘gewone’ weggebruikers, half om half verdeeld. Zo’n setting  is nog niet veel vaker vertoond. Er was een goede sfeer en een grote bereidwilligheid om naar elkaar te luisteren.

De zes inleiders verdienen complimenten voor de wijze waarop zij hun verhalen hadden afgestemd op het gemêleerde publiek.

Stellingen en discussie

Om de discussie op gang te brengen en te houden waren er vele stellingen waarover de aanwezigen hun oordeel konden geven en die aanleiding vormden voor verdere discussie.

Een compleet overzicht van de stellingen en uitslagen kunt u via bovengenoemde link vinden.

Er was een levendige discussie tussen weggebruikers en deskundigen ongeacht hun achtergrond. Opmerkelijk was dat vaak de deskundigen net zo verbaasd/ontevreden zijn  over de uitvoering van een en ander als de weggebruikers.

Uit de stellingen en de discussie kwamen een aantal vermeldenswaardige conclusies.

• Er was een vrijwel unanieme oordeel (bij weggebruikers én deskundigen) dat landelijke uniformiteit essentieel is voor een goed begrip en veilig verkeer. Unioformiteit wil zeggen
  • Onderscheidbaarheid tussen wegcategorieën
  • Voldoende gelijkenis binnen wegcategorieën
  • Kenmerken aansluiten bij verwachtingen en gedrag
  • Voorlichting (ondersteuning, infobehoefte)

      Die uniformiteit ontbreekt nog. Decentralisatie en decentrale autonomie is te ver          doorgeschoten. Dit gaat ten koste van uniformiteit. Grotere regierol Rijk zou wenselijk zijn.

• Gebrek aan uniformiteit heeft ook alles te maken met de (te lange) termijn waarop de markering van wegen wordt omgevormd, waardoor oud en nieuw naast elkaar blijven bestaan.  Dat is een financiële kwestie.
• Bovendien vond 80% van de deskundigen (net als de weggebruikers) dat de wegbeheerders op  teveel verschillende manieren omgaan met de nieuwe markeringen. En dat staat los van de financiën.
• Vanuit de wegbeheerders is er behoefte aan minimumeisen waaraan het ontwerp moet voldoen en waarbij er toch gesproken kan worden van een acceptabele  herkenbaarheid.
• De nieuwe lijnen op de weg zijn wel een goede stap op weg naar beter herkenbare wegen. Daarmee was 80% van de deskundigen het eens en 90% van de weggebruikers.
• Wegbeheerders moeten weggebruikers regelmatig om hun mening vragen. het is niet echt verwonderlijk dat bijna alle weggebruikers het darmee eens waren (94%). Opmerkelijker is dat ook vrijwel alle wegbeheerders dat vonden. ROV ZH geeft daar een vervolg aan en heeft het initiatief genomen om een gebruikers panel in te stellen.
• Hoewel de mening van de weggebruiker op waarde geschat wordt, vindt toch de meerderheid van de aanwezigen niet dat de weggebruiker het ontwerp uiteindelijk moet gaan bepalen. Dat is blijkbaar een brug te ver.
• Meermalen werd gememoreerd dat weggebruikers te weinig kennis hebben van verkeersregels. Er is in Nederland geen goede informatiebron. Na het behalen van het rijbewijs wordt er weinig meer gedaan aan bijscholing. De vraag was waar weggebruikers terecht kunnen. In de discussie werd een behoefte geconstateerd aan een plek waar informatie te halen is over zowel de verkeersregels als over de manier waarop je je in het verkeer hoort te gedragen (hoe berijd je een (turbo)rotonde, hoe ziet een uitrit eruit, etc. De ANWB heeft een (voor leden gratis) boekwerkje ‘auto en verkeer’, maar dat vult het gat niet. Het Ministerie zegde toe hierover met de ANWB verder te willen praten.
• Maar ook: teveel regels en beperkingen werken averechts. We laten ons niet graag onze vrijheid afnemen. Hoe dat in elkaar zit werd in de ochtend toegelicht.
• Tenslotte vond driekwart van de aanwezigen dat het een overheidstaak is de betekenis van de nieuwe strepen uit te leggen. Dat is natuurlijk al gedaan met de brochure die in januari 2009 met de kampioen is meegestuurd. Maar herhaling is ook hier belangrijk. Dit  kan onderwerp van gesprek zijn tussen AWNB en Ministerie.

Slotconclusie

Het is leerzaam de weggebruikers en deskundigen bijeen te brengen. Dit initiatief verdient navolging.

De weggebruikers en deskundigen zijn in grote mate dezelfde mening toegedaan mbt uniformiteit en kennis van de verkeersregels bij weggebruikers.

Bovendien is men het er over eens dat de voorlichting over de nieuwe markeringen verbeterd moet worden. En dat daar een taak voor het Rijk ligt.

 
Auteur: Joske van Lith