Race-bus als alternatief voor zweeftrein

De TU Delft ontwikkelt een innovatieve race-bus die met een snelheid tot 250 km/uur kan concurreren met zweef- en hogesnelheidstreinen. Deze bus kan zowel als reguliere lijndienst worden ingezet, bijvoorbeeld op het Zuiderzeetraject, als ook vraaggestuurd, dus op verzoek, van deur tot deur rijden. Minister Peijs heeft onlangs de eerste voorstudie-resultaten in ontvangst genomen.

Initiatiefnemer van de bus is Wubbo Ockels, hoogleraar in zowel Delft als Groningen. Met name de overbrugging van dit traject, zette hem aan het denken. Vliegen was enige tijd voor hem een optie, maar niet voor een breed publiek. De auto viel al snel af omdat ‘je dan niets anders kunt doen’ en treinreizen die door allerlei oorzaken soms tot vijf uur kunnen duren, beschouwde hij ook voor verbetering vatbaar. In de race-bus - op de TU Delft ‘superbus’ genoemd - komen alle voordelen van genoemd vervoersvormen samen. Het uiterlijk, de snelheid en voor een deel het individuele interne comfort komen dicht in de buurt van ‘laagvliegen’. De mogelijkheid om de bus vooraf te boeken van deur tot deur benadert de vrije routekeus van de auto en de capaciteit tot rond de twintig personen schaart het voertuig in de categorie collectief vervoer. Na een intensieve interviewronde langs diverse deskundigen, zoals de RDW, DAF, en de leveranciers van de hoogwaardige Phileasbus, is het conceptuele model van de bus geformuleerd. Met enige steun van het ministerie van Verkeer en Waterstaat hoopt de TU Delft in 2008 het eerste proefmodel te kunnen testen. Nederland heeft steeds meer behoefte aan snel, gedistribueerd personentransport en heeft daar grote budgetten voor over. Bij voorbeeld miljarden voor de Zuiderzeelijn. Bij zo’n grote uitgave is het van belang eigen research, technologische ontwikkeling en innovatie te stimuleren, zodat deze uitgaven een investering zijn en dus i.p.v. alleen kosten ook economische groei teweeg brengen (kenniseconomie). T.a.v. de Zuiderzeelijn dient men de politieke wil tot investeren te zien als een belangrijke gelegenheid voor een innovatieve nationale ontwikkeling. De Superbus is het antwoord van de TU Delft op deze gelegenheid en heeft de potentie zo’n innovatieve nationale ontwikkeling te worden. De TU Delft bezit de benodigde kennis en technologieën voor een multidisciplinaire haalbaarheid studie en het ontwerpen en maken van een experimenteel praktijkmodel.
De superbus zal worden ontwikkeld met de nieuwste technieken op het gebied van lichtgewicht constructies (voor bus en busbaan) , geavanceerde aërodynamica, elektrische voorstuwing en opslag, intelligente wegligging en navigatie, dynamische logistiek en planning. De bus maakt in eerste instantie gebruik van het bestaande wegennet, inclusief bruggen, viaducten en tunnels, waar het zich dan ook aan de geldende maximumsnelheid moet houden, met daaraan toegevoegd een aantal, goedkoop aan te leggen, betonbanen voor hoge snelheid (200-250 km/uur. Deze zijn voorzien op plaatsen waar dat eenvoudig mogelijk is , zoals in de Flevopolder, maar ook oude spoortrajecten. Op den duur kunnen ook geheel nieuwe trajecten worden aangelegd. De rij-kwaliteit van de Superbus is vergelijkbaar met die van een magneetzweefbaan, hetgeen verkregen wordt door gebruik van een door de bus zelf opgebouwde database van de weg waarop de vering adaptief en pro-actief reageert. De milieu-impact van de superbus is vele malen kleiner dan zijn snelle concurrenten, omdat het energiegebruik aanzienlijk lager is en de aanleg en onderhoud van het traject veel minder kost en minder landschappelijke impact heeft. Door de elektrische, eventueel hybride voorstuwing heeft de Superbus geen of minder uitstoot van schadelijke gassen.