Oud-RWS’ers blijven bij

Ri

Rijkswaterstaat, dat vijf jaar geleden afscheid nam van 2000 60-plussers, compenseert het kennisverlies met de ‘Kenniskring oudRWS’. Door mee te denken en te adviseren helpen zo’n 100 oud-medewerkers de kwaliteit van VenW-producten te waarborgen. Van hun diensten wordt echter tot op heden spaarzaam gebruik gemaakt.

Bestuurslid Gerrit Aalbersberg (67): ‘Het beeld bestaat dat wij ouderen het niet meer snappen. Maar daarin onderschatten ze ons. Wij kijken sneller door dingen heen. Als wij vaker worden ingeschakeld, gebeuren er minder gekke dingen.’ Hoewel ze er niets aan verdienen, stellen Aalbersberg en verkeerskundig consulent Otto de Wildt (65) graag hun decennialange ervaring beschikbaar voor RWS, want het gaat hen aan het hart dat projecten te vaak onder het haalbare niveau blijven. Theoretische kennis is er bij de huidige generatie RWS’ers voldoende, aldus Aalbersberg, maar zij missen volgens hem vooral de praktijkkennis om producten uit de markt te toetsen op doelmatigheid, kwaliteit en kostenefficiëntie. ‘Als je toetst, moet je hoofd- en bijzaken van elkaar kunnen scheiden. Daarvoor heb je vooral ervaring en fingerspitzengefühl nodig. Kijk, wij begrijpen ook wel dat RWS in een transitie zit en opnieuw deskundigheid moet opbouwen. Maar jongeren hoeven niet zelf het wiel uit te vinden.’

 

Kenniskring oudRWS

Kenniskring oudRWS, opgericht in 2005, bestaat voor eenderde deel uit oud-medewerkers van de Bouwdienst. De overigen zijn van zeer divers pluimage: juristen, personeelsmanagers, crisisbeheersers, ICT’ers, planners en zes verkeerskundige specialisten, waaronder Otto de Wildt. Met lede ogen zien ze soms toe hoe het er in de praktijk aan toe gaat. De Wildt: ‘Laatst sprak ik iemand die twee rijstroken moest verdubbelen naar vier. Hij vergat in het ontwerp de vluchtstrook. Meer voorbeelden? Mensen die nog nooit een tunnel hebben ontworpen, gaan dat ineens doen; een verblijfsweg die als doorgaande route wordt ontworpen; verkeersborden op hun kop, enzovoort. Laatst zag ik een afdekfolie op een verkeersbord dat al een half jaar in gebruik was. Dat geeft een nogal mat kleurtje zoals je begrijpt. Met alle respect, maar de randvoorwaarden voor ontwerp en regelgeving kennen ze niet.’

 

De praktijkkennis is niet alleen weggelekt doordat ouderen en masse vertrokken via de ‘Remkes’-regeling, maar ook doordat er steeds meer wordt uitbesteed aan marktpartijen. De Wildt: ‘Vroeger voedde RWS de ingenieursbureaus. Tegenwoordig adviseren ingenieursbureaus ons. Dan moet je wel de juiste vragen kunnen stellen.’ Volgens Aalbersberg wordt bij RWS weliswaar fors ingezet op procesmanagement en risicobeheersing, maar zonder inhoudelijke praktijkkennis blijft dat een lege huls. ‘Als je alleen kunt terugvallen op de richtlijnen uit het boekje, mis je de bagage voor een afweging tussen ontwerpnormen en (on)mogelijkheden.’

 

Kennis overdragen hoort bij een organisatie in ontwikkeling. Ook het RWS-management denkt er zo over. De DG gaf onlangs aan dat eerst aan oud-RWS’ers moet worden gedacht, om dure inhuur te beperken. Kenniskring oudRWS is beschikbaar, ook voor gemeenten en ingenieursbureaus. Die laatste groep raadpleegt de kenniskring zelfs vaker dan RWS’ers. Aalbersberg zoekt lachend naar verklaringen: ‘Misschien hebben we wel de pech dat we grotendeels op onkostenbasis werken. Men denkt wellicht dat het niks kan zijn als het gratis is.’

 
Auteur: Joske van Lith