Nieuwe aanpak wegonderhoud

We

Wegen in de provincie Gelderland gaan nog maar een keer in de negen jaar op de schop. Maar dan wordt ook alles aangepakt, van boom en archeologisch onderzoek tot aan de belijning. Ook de weggebruiker spreekt mee via een ANWB-wegbelevingsonderzoek in deze, zogenoemde trajectprogrammering.

De provincie Gelderland start met de invoering van ‘trajectprogrammering’ voor de werkzaamheden aan haar 1200 kilometer lange wegennet. Dat wil zeggen dat eens in de negen jaar een stuk van ongeveer 8 kilometer wordt afgesloten om daar alle mogelijke werkzaamheden uit te voeren, van het aanleggen van nieuwe rotondes tot het plaatsen van lantaarnpalen of het aanleggen van een faunapassage. Op die manier hoopt de provincie dat de overlast voor omwonenden en gebruikers zo klein mogelijk is. ‘Get in, get out and stay out’, vat projectleider trajectprogrammering Rinus Kuijper de aanpak samen. Ook in de provincies Noord- en Zuid-Holland wordt er op een vergelijkbare manier gewerkt, maar Gelderland pakt het nog breder op. Kuijper: ‘De afgelopen periode hebben we eerst binnenshuis zoveel mogelijk mensen aan tafel gehad die mogelijk iets met een weg willen doen, van technische beheerders tot en met mensen van ruimtelijke ordening en archeologie.’

 

Behalve binnenshuis wordt er ook uitgebreid overleg gevoerd met collega-overheden. Kuijper: ‘Het wegbeheer verandert vaak na de komgrens maar voor de gebruiker is er geen verschil. We willen graag dat gemeenten meeliften als we een weg aan gaan pakken. Het moet niet zo zijn dat een hele weg heeft opengelegen en dat een jaar later de gemeente een aansluitend wegvak openlegt.’

Naast overheden wil de provincie ook weggebruikers betrekken bij het proces. Na de zomer start daartoe op een aantal trajecten een wegbelevingsonderzoek. In zo’n wegbelevingsonderzoek, waar in andere provincies al ervaring mee is opgedaan, rijden ANWB-leden een bepaald traject en melden precies wat ze onderweg onduidelijk of gevaarlijk vinden. Kuijper: ‘We vinden het belangrijk om te horen wat gebruikers opvalt. Verkeerskundigen kijken toch anders naar een weg dan gebruikers. We zijn met name op zoek naar opmerkingen als ‘die bocht is niet prettig want daar heb je weinig zicht’. We denken dat gebruikers ons extra informatie kunnen leveren die nuttig is.’

Uit eerdere wegbelevingsonderzoeken in andere provincies kwamen bijvoorbeeld ook klachten over het gebrek aan uniformiteit in de belijning. Kuijper: ‘Natuurlijk nemen we de EHK, de essentiële herkenbaarheidskenmerken mee. We willen dat elke weg die op de schop gaat zo goed mogelijk wordt aangepast aan het profiel voor die wegcategorie. Met de nadruk op ‘zo goed mogelijk’. Je zult niet met ieders wensen rekening kunnen houden. Denk bijvoorbeeld aan bomen langs sommige wegen. De omgeving is er vaak aan gehecht, maar vanuit verkeersveiligheidsbeleid zouden ze soms weg moeten.’

 

In de nieuwe trajectprogrammering is een uitgebreide voorbereidingstijd voor een wegvak voorzien. Kuijper denkt aan vier jaar zodat gemeenten de tijd hebben hun plannen te maken en daarvoor geld op de begroting te reserveren. Het idee is dat wegwerkzaamheden zo sneller en efficiënter kunnen worden uitgevoerd. Uiteindelijk moet dat ook kostenbesparingen kunnen opleveren.

 
Auteur: Joske van Lith