Limburg zoekt één vervoerder voor hele ov-keten

‘Een volledig geïntegreerd mobiliteitsconcept voor alle vormen van openbaar vervoer, uitgevoerd door één regievoerder die doorontwikkeling, inventiviteit en creativiteit hoog in het vaandel heeft.’ Dat is wat de provincie Limburg beoogt te bereiken met de onlangs gepresenteerde ov-visie, die al vanaf begin 2006 stapsgewijs haar vruchten moet afwerpen.

Het contrast met de huidige situatie kan bijna niet groter. Nu is nog sprake van volledig gescheiden ov-systemen, drie tariefsystemen, dus ook driemaal betalen. De bestaande aanbieders informeren elkaar niet, wachten niet op elkaar en nemen verantwoordelijkheden maar zeer beperkt over.
Dat moet anders. Het nieuwe concept biedt de reiziger, zo deze dat wenst, een deur-tot-deur-oplossing volgens één tariefsysteem met verschillende prijsstellingen naar gelang de geboden service, reisafstand en het tijdstip van de dag. De klant reist op één kaartje door de keten. Trein, bus en taxi wachten op elkaar, nemen taken van elkaar over en informeren passagiers over verstoringen. De vervoerder voelt zich verantwoordelijk voor vertrek en aankomst van de reiziger.
Voor de regio Noord- en Midden-Limburg is dit concept uitgewerkt tot het zogeheten Maasnet, gebaseerd op hiërarchie en onderlinge afstemming. De spoorlijn Roermond-Venlo-Nijmegen (Maaslijn) vormt de ruggengraat. Het Maasnet bestaat verder uit snelle buslijnen tussen knooppunten zonder station, reguliere buslijnen die de treinen en snelbussen feederen, oproepafhankelijk openbaar vervoer (MaasmOVer) ook met feederfunctie en CVV (collectief vraagafhankelijk vervoer).
De keuze voor een extra vervoerlaag tussen bus en CVV is opmerkelijk. ‘Dit heeft te maken met het succes van het CVV’, licht Franc Span, hoofd van de afdeling Verkeer en Vervoer van de provincie Limburg, toe. ‘De bus is in kleine kernen vaak weggesneden. Niet meer rendabel. Enig alternatief is het CVV. Als je niet met prijsmechanismen ingrijpt, groeit het ov-deel van CVV steeds verder. Het eet als het ware het ov op. Dat is op den duur niet meer te betalen.’
De MaasmOVer is een professionele variant op de belbus van weleer. Het betreft openbaar vervoer van halte naar halte volgens het normale ov-tarief. Er is een dienstregeling, maar een rit wordt alleen gereden als reizigers zich een half uur van te voren telefonisch aanmelden. De aankomst- en vertrektijden zijn gegarandeerd. Tegen betaling wordt een deur-halte- of halte-deurvoorziening geboden. De MaasmOVer is geen CVV of WVG.
Een eerste verkenning van marktonderzoeksbureau Blick toont aan dat voor het Maasnet een potentiële reizigersgroei van 25 procent in het woon-werksegment in het verschiet ligt en 40 procent bij het vrijetijdsverkeer. Dit ondanks de aanleg van de A73. Na een zekere aanloopfase behoort rendabele exploitatie van de Maaslijn tot de mogelijkheden.

Alternatieven
Voor de concessie Zuid-Limburg met de spoorlijn Maastricht-Heerlen-Aken als hoofdader wil de provincie eenzelfde concept neerzetten. Voor het oorspronkelijke plan voor light rail op de verbinding wist Limburg de vereiste 43 miljoen euro niet bijeen te brengen. De provincie onderzoekt nu alternatieven. Knelpunt is de duurdere detectie langs de baan. Limburg onderzoekt nu of er detecterend materieel te koop is. Dan kan het 10-20 miljoen euro goedkoper.
Om maximale afstemming en integratie te bewerkstelligen wil Limburg per concessie één vervoerder als regisseur voor alle vijf de vervoerniveaus. Het wordt volgens Span nog een lastige klus om een geschikte vervoerder te vinden. ‘Men heeft verstand van trein, bus of CVV, maar nooit van de hele keten. We moeten dus maar iemand dwingen om alle modaliteiten te leren kennen. Of die ene vervoerder derden inschakelt als onderaannemer moet hij zelf weten, maar wij willen beslist één aanspreekpunt. Nu moeten we als provincie heen en weer pendelen tussen vervoerders in de hoop wat afstemming voor elkaar te krijgen. Van dat gedonder willen we af.’
Limburg zoekt een vervoerder die initiatief toont en het ov actief aan de man weet te brengen. ‘We blijven wel meepraten over frequenties en routekeuzes. De provincie houdt een stevige vinger in de pap’, aldus Span.