Kinderogen blikken over rotonde Maartensdijk

Ho

Hoog in de lucht blikken 70 paar kinderogen uit over rondcirkelend verkeer. Dat is sinds dit voorjaar het geval op de ‘heropende’ rotonde van Maartensdijk in de Utrechtse gemeente De Bilt. Aan de armen van de ANWB-wegwijzer zijn de portretten bevestigd van leerlingen die vorig jaar zomer de drie basisscholen van Maartensdijk verlieten. Deze nieuwe rotonde is onderdeel van een pilot van het zogenaamde Rotondelab. Dat werd twee jaar geleden door de provincie Utrecht in het leven geroepen om te onderzoeken hoe de ideale rotonde eruit zou moeten zien.

‘Het gaat ons niet zozeer om kunst - rotondekunst staat trouwens vaak nogal in een kwaad daglicht - maar om de vraag hoe je een rotonde in een sociaal en visuele context met de omgeving kunt brengen’, zegt beleidsmedewerker Els Mooij van de provincie Utrecht. ‘In het geval van de ‘school-rotonde’ is dat uitstekend gelukt.’ Het beeld van de ‘uitwaaierende kinderen’ (de fototempaal genaamd) symboliseert dat de rotonde in hun basisschooltijd de grens markeerde van hun woon-schoolomgeving, maar dat zij met hun overstap naar het voortgezet onderwijs nu in verschillende windrichtingen zijn uitgewaaierd. Hun portretjes zijn bevestigd aan zeven extra, inwendig verlichte armen. Omdat aan de bestaande mast te weinig ruimte beschikbaar was, werd met medewerking van de ANWB uiteindelijk besloten tot plaatsing van een nieuwe mast.

Tot de pilotfase van het Rotondelab behoren behalve de ‘schoolrotonde’ ook de (her)inrichting van een ovale rotonde met faunapassage bij Bilthoven bij de overgang van A27 naar de provinciale weg, een rotonde met kunst nabij Westbroek en de rotonde ‘Goud van Lopik’ waarbij plaatselijke ondernemers en een reclamebureau betrokken waren bij de inrichting.

Dit eerste kwartet vormt overigens nog maar de voorhoede. ‘De komende twee à drie jaar willen we nog 11 rotondes in provinciale wegen onderhanden nemen’, aldus Mooij die overigens aangeeft dat (her)inrichting van rotonde-middeneilanden vaak veel voeten in de aarde heeft. Zo viel het ‘Goud van Lopik’ recent ten prooi aan vandalisme en bekladding en ging het met de ‘schoolrotonde’ van Maartensdijk ook niet bepaald van een leien dakje. De lange weg die in dit laatste geval gegaan moest worden, vormde zelfs aanleiding tot de uitgave van het boekje ‘De kinderen van M.’ dat het wordingsproces beschrijft.

Verkeerskundige of veiligheidsoverwegingen speelden bij de Maartensdijkse ‘schoolrotonde’ overigens geen rol.

 
Auteur: Joske van Lith