Haarscheurtjes in draagvlak nieuwe wegmarkering

Het markeren van alle Nederlandse wegen volgens de zogenoemde essentiële herkenbaarheids kenmerken (EHK) verloopt niet naar ieders wens. Zo ergert de Groningse Regiopolitie zich er aan dat inhalen over ‘groene’ asmarkering op stroomwegen niet kan worden beboet omdat er juridisch geen sprake is van asstrepen, maar van kantlijnen. Daarnaast is er kritiek op sommige regionale initiatieven om de weggebruiker te informeren over de nieuwe wegmarkeringen.

‘U kent ze wel, de 30 km-gebieden met twee witte strepen langs de kanten van de weg en een 30 km-bord, waar je makkelijk met je Chessna kunt landen’, sputtert Luppo Arends van Regiopolitie Groningen. Hij botst met de wetgeving als het gaat om het handhaven van verkeersregels, met name op wegen die min of meer conform de EHK-richtlijn zijn gemarkeerd. Om bijvoorbeeld het inhaalverbod op rijstroken met een dubbele doorgetrokken asstreep te kunnen handhaven, lokt de Groningse Regiopolitie nu een proefproces uit.
Arends: ‘Wij werden geconfronteerd met de uitspraak van het Hof in Leeuwarden (9 februari 2005, LJN AS5734, red.) die stelt dat wanneer de ruimte tussen twee doorgetrokken asstrepen breder is dan 18 cm, er geen sprake meer is van een asstreep maar van een kantstreep. De geadviseerde groene asbreedte bij stroomwegen volgens de EHK-richtlijn bedraagt echter 30 tot 80 cm. ‘Inderdaad’, bevestigt Eddy Westdijk van het CROW, uitgever van de EHK-normering, ‘Het was ons bekend, maar binnen de werkgroep EHK, waar de wegbeheerders op alle niveaus waren vertegenwoordigd, werd de veiligheid van de weggebruiker belangrijker gevonden. Wij hopen daarom dat de wet in de toekomst wordt aangepast aan de praktijk.’ Regiopolitie Groningen poogt dat nu af te dwingen via een proefproces dat een beboete medewerker momenteel aanspant. Het alternatief om inhalen op stroomwegen toch te beboeten door de bekeuring anders te formuleren, ziet Arends niet zitten: ’Je moet burgers dan een bekeuring geven omdat ze niet voldoende rechts hebben gehouden. Dat begrijpt de burger niet.’
Jammer vindt Arends het ook dat wegbeheerders zich vaak niet houden aan artikel 24 van het BABW, dat wegbeheerders oproept om overleg te voeren met de politie alvorens zij een weg gaan inrichten. ‘Zo voorkom je handhavingsproblemen achteraf.’ En die signaleert hij volop. Neem de bebording. ‘Rijkswaterstaat heeft nu bijvoorbeeld langs de N33 een bord geplaatst met de tekst: ‘groene streep: 100 mag’. Ik heb in mijn district een autoweg met een versmald weggedeelte waar 70 km/uur geldt. Wat gaat de weggebruiker hier doen als hij ook hier een groene middenstreep aantreft?’ De oplossing ligt volgens Arends niet alleen in meer overleg tussen wegbeheerder en politie bij herinrichtingsplannen, maar ook in landelijke sturing over de communicatie naar de weggebruiker. Die ontbreekt inderdaad, zo bevestigt ook Wilma Slinger van het KpVV. ‘Met het uitkomen van de EHK-richtlijn is de werkgroep EHK opgeheven en na het ontwikkelen van handvatten voor wegbeheerders om de nieuwe wegmarkering te communiceren naar de weggebruiker (zie www.crow.nl/ehk/, red.) is ook de projectgroep rondom communicatie opgeheven.’ Arends vindt toch dat er iets moet gebeuren. ‘Nu zie je een soort badmintonspel ontstaan, men gaat nu naar elkaar wijzen.’