Eerste stijging aantal automobilisten onder invloed sinds 2006

Begin 2017 kwam het NOS-journaal met een reportage waaruit bleek dat het aantal alcoholcontroles door de politie was teruggelopen van 6025 in 2013 naar 3097 in 2016. Een vermindering van bijna 50 %. De woordvoerder van de politie die gevraagd werd naar een verklaring voor deze daling wist te melden dat de politie tegenwoordig heel veel andere zaken op haar bordje krijgt zoals extra aandacht voor de migrantenstroom, de terrorismedreiging waardoor de politie veel locaties en manifestaties moet beveiligen en dat gaat ten koste van de handhaving op straat. Dat is een waarheid als een koe. De politie krijgt steeds meer op haar bordje en het aantal mensen en middelen groeit niet navenant.
Dus in zoverre eens, maar daar had die woordvoerder het bij moeten laten. Dat deed hij niet. Hij probeerde na deze steekhoudende argumenten ook nog een beetje de effectiviteit van de controles af te zwakken en een veel betere aanpak voor te stellen. Hij begon met te vertellen dat de grote alcoholcontroles geen zin meer hebben omdat via de sociale media heel snel bekend is waar er controles worden gehouden. Ja - en dat zei hij dan niet met zoveel woorden, maar kon je er wel uit opmaken - dan rijdt men natuurlijk een blokje om en staat de politie te controleren voor Jan met de korte achternaam.
Natuurlijk is een alcoholcontrole sneller bekend dan een aantal jaren geleden. Je moet ook geen drie of vier uur op dezelfde plaats blijven staan, maar na een uur of anderhalf uur weer verkassen. En dat is gezien de mobiele apparatuur die de politie heeft best te doen. Het heeft zelfs nog voordelen. Als je in een stad of dorp op één avond een paar keer de controle verplaatst, heeft dat een buitengewoon grote preventieve werking. Veel meer mensen krijgen mee dat er alcoholcontroles zijn. Zij bazuinen dat diezelfde avond of de dag erop weer rond op het werk, bij familie, vrienden of kennissen en zo’n controle wordt qua bereik veel groter dan alleen voor de bestuurders die zijn staande gehouden. Het gaat er niet om zoveel mogelijk mensen met drank op te pakken, maar ervoor te zorgen dat de subjectieve pakkans - dat is het gevoel dat men voor het rijden met drank op gesnaaid kan worden - groot is. Dat zal mensen ertoe brengen om zich aan de limiet te houden of helemaal niet te drinken als er nog gereden moet worden. En dat leidt ertoe dat het aantal slachtoffers door alcohol gerelateerde misdrijven in het verkeer zal afnemen.
En toen kwam er nog een nabrander die echt een doekje voor het bloeden was. De woordvoerder zei dat de politie naar meer individuele controles toe wil. Dus tijdens de surveillance kijken of je wat bijzonders ziet aan het rijgedrag van iemand. Want zo zei hij 'dan kun je als vakman kijken of je een reden hebt om een controle uit te voeren. Bijvoorbeeld door slingerend gedrag en dan ben je veel gerichter en veel effectiever bezig'.
Dan gaan we weer terug naar de jaren zestig. Het komt erop neer dat je alleen mensen van de weg haalt die slingerend rijden en dus al een potentieel gevaar zijn. Dan laat je heel veel mensen rijden die ook een forse slok op hebben, maar zo op het oog hun voertuig nog aardig kunnen besturen, maar wel effe te laat reageren als er plotseling een voetganger of een fietser voor hen opduikt. De tijd heeft geleerd dat je a-select moet controleren, dus niet zelf bepalen of het nodig is, gewoon staande houden en blazen, zonder aanziens des persoons.
Nadeel van dit soort individuele controles is ook dat het weinig of geen preventieve werking heeft. De uiteindelijk aanhouding wordt maar door een paar mensen gezien en die weten niet eens wat er precies aan de hand is.
(Uit boek "Een Flitsende Carrière" van Koos Spee)