Brandweer rukt uit voor Ridderkerkse foutparkeerders

Geen brand, maar toch 's avonds laat met de brandweerwagen rondtoeren in de woonwijken. Alleen maar om vast te stellen hoezeer en waar geparkeerde auto's in de weg staan en hoeveel kostbare minuten verloren kunnen gaan als de nood straks écht aan de man is. Deze exercitie verrichtte de Ridderkerkse brandweer, mede naar aanleiding van een studieproject van Thomas te Lintel Hekkert van de Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer in Breda.

Te Lintel Hekkert’s stage bij de gemeente Ridderkerk mondde uit in een inventarisatie van problemen en knelpunten die ambulance en brandweer, vooral 's avonds laat, in woonwijken kunnen ondervinden.
Van een uniek Ridderkerks probleem is volgens Te Lintel Hekkert allerminst sprake. Alle gemeenten met wat oudere wijken uit de jaren '70 en vooral '80 en '90 met een volgens hem nog te lage parkeernormering, hebben ermee te maken.
'Duurzaam veilig' is niet altijd brandveilig, zo bleek. In verschillende stadsdelen parkeerden automobilisten 's avonds hun auto in wegversmallingen die de gemeente terwille van de verkeersveiligheid ter plekke had aangebracht. Gevolg: in de overblijvende breedte konden personenauto's nog juist passeren, maar de brandweerwagen die een rijbreedte van drie meter behoeft, moet in zulke gevallen moeizaam achteruit manoeuvreren om te trachten via een volgende zijstraat de plaats des onheils te bereiken.
Te Lintel Hekkert herkent zich in de paradox van brandweerlieden die enerzijds via glijpalen razendsnel de kazerne verlaten maar hun tijdwinst als sneeuw voor de zon zien verdwijnen naarmate ze de brandlocatie naderen. Hoewel parkeernormen een rol spelen, was er volgens Te Lintel Hekkert in de meeste gevallen geen sprake van ruimtenood. Ook 's avonds laat bleef de parkeerdruk in de meeste woongebieden onder de 80 procent. Slechts in twee van de rond twintig onderzochte locaties was er aanleiding om via herinrichting extra parkeergelegenheid te scheppen.
Gemakzucht en onnadenkendheid blijken een groter probleem. Mensen parkeren hun auto toch liever bij wijze van spreken in de eigen voortuin dan dat ze nog twintig, dertig of misschien wel vijftig meter naar hun huis zouden moeten lopen.
'Ook andere gemeenten kampen met het probleem, maar tot nu toe is er niet echt wat aan gedaan. Niemand weet hoe het opgelost kan worden, behalve dan dat het van de bereidheid van de bewoners zal moeten komen', aldus de onderzoeker. Om dit parkeerders op een vooralsnog vriendelijke wijze in te peperen, heeft de gemeente in de lokale media het probleem aangekaart.

Model
Andere gemeenten en hulpdiensten kunnen volgens hem profijt hebben van het model dat hij voor de aanpak van het probleem ontwikkelde. Knelpunten kunnen er makkelijker mee worden gesignaleerd. Het begint met goede communicatie tussen gemeente en hulpdiensten en ogenschijnlijk 'zinloze' ritjes om problemen op aanrijroutes in kaart te brengen. Vervolgens de vaststelling of de opgespoorde problemen ruimtelijk/fysiek van aard zijn of eerder een kwestie van onwetendheid of onnadenkendheid.
Bij een hogere parkeerdruk dan 80 procent, kunnen extra parkeerplaatsen uitkomst bieden. Op gevaarlijke punten (versmallingen, gevaarlijke bochten) kan extra markering ter onderstreping van een geldend parkeerverbod helpen. Communicatie in de media is de voorlaatste fase. Het allerlaatste stadium is dat van 'wie niet horen wil ...' In het Ridderkerkse geval zijn daar voor volgend jaar al afspraken over gemaakt. Met als perspectief het ongewone verschijnsel van surveillanten en parkeercontroleurs die in het nachtelijk duister bonnen schrijven om bewoners zo mores te leren.