Boekhouden met luchtkwaliteit

Een boekhoudkundige balans, dat is het NSL. Met aan de ene kant de geplande activiteiten die ‘in betekenende mate’ de luchtkwaliteit verslechteren en aan de andere kant de maatregelen die deze verbeteren. Zowel nationale projecten – zoals de aanleg van infrastructuur – als projecten van lokale overheden – zoals de aanleg van bedrijfsterreinen – staan op de balans indien het project de concentratie NO2 of fijnstof (PM10) met meer dan 3 procent van de totale jaarlijkse grenswaarde verhoogt, aldus de definitie van ‘in betekenende mate’. Het NSL is het uitvoeringsprogramma van de Wet luchtkwaliteitseisen (nov. 2007). Het programma loopt van medio 2009 tot medio 2014 en geldt alleen in die gebieden waar op diverse plaatsen de normen voor fijnstof niet gehaald worden; Friesland, Groningen, Drenthe en Zeeland vallen buiten het NSL. Nederland hoopt met het programma te voldoen aan de Europese grenswaarden voor PM10 (in 2011) en NO2 (in 2015). Op basis van het NSL heeft Nederland van Brussel uitstel gekregen voor het halen van de grenswaarden van PM10 (was 1 januari 2005!) en NO2 (was 1 januari 2010) in de gebieden van het NSL.

‘Vooral voor de wegenaanleggende overheid is het realiseren van infrastructuurprojecten met het NSL gemakkelijker geworden’, zegt Schutte-Postma, ‘De rechtsbescherming voor burgers is echter minder geworden. Alleen bij het vaststellen van het NSL is inspraak mogelijk.’ Ze vindt ze het programma evenwel een bruikbaar instrument en benadrukt dat in het NSL projecten niet op ruimtelijke kwaliteiten worden beoordeeld. ‘Een project kan vanuit luchtkwaliteitsperspectief worden toegestaan, maar toch ter plaatse ongewenst blijken te zijn.’

 
Auteur: Joske van Lith