Anti-diefstalmaatregel: plastic verkeersborden

Plastic verkeersborden? Waarom niet? Weliswaar is hij geen LEGO-landfanaat, maar Stan de Lie van het eenmansbedrijf Traffic Care, gelooft dat er een wereld te winnen is met geleidelijke uitbanning van het traditionele aluminiumverkeersbord. Vooral op het vlak van milieu- en energietechniek: verkeersborden stoten bij wijze van spreken minder CO2 uit. Bovendien hoeft een kunststof verkeersbord niet duurder te zijn. En misschien kan een plastic verkeersbord de verkeersveiligheid dienen.

‘Aluminium wordt al decennia lang gebruikt als grondstof voor verkeersborden’, zegt De Lie die eerder zijn brood verdiende als commercieel buitenman van verkeersbedrijven. ‘De nadelen van dit materiaal zijn steeds duidelijker geworden. Een van die bezwaren is dat aluminiumwinning uit ruw bauxiet uiterst energie-intensief is en veel CO2 de atmosfeer inblaast.’ Dichter bij huis, noemt De Lie als argument voor wegbeheerders en wegafzettingsbedrijven dat aluminium bij tijd en wijle zo duur is dat borden, vooral bij werk-in-uitvoering, ’s nachts gestolen worden om lucratief als schroot verhandeld te worden.
Een provincie die daarmee regelmatig wordt geconfronteerd is Limburg. Toch noemt Willy Reggers van de afdeling Wegen van deze provincie, duurzaamheidswinst als eerste motief om eventueel aan een proef deel te nemen. ‘Vanaf 2010 worden de provincies verplicht duurzaam in te gaan kopen’, zegt hij. ‘Als er kunststof verkeersborden geleverd kunnen worden die aan de NEN-norm 3381 voldoen én duurzaam geproduceerd kunnen worden én een goede prijs/kwaliteitverhouding hebben, dan kan dat interessant zijn’, aldus Reggers die er anderzijds op wijst dat het idee niet zó revolutionair is: er worden tenslotte ook al lichtmasten uit composietmateriaal toegepast in plaats van het gangbare aluminium.
Voor het plastic verkeersbord kan het gaan om een markt van om en nabij de 24 miljoen euro per jaar. Een eenvoudige rekensom leert dat een huidig verkeersbord tussen de 55 euro (60 centimeter doorsnee voor binnen de bebouwde kom) en 65 euro (80 centimeter middellijn voor buiten de bebouwde kom) kost en dat er jaar-in-jaar-uit in Nederland 400.000 nieuwe exemplaren worden ingekocht.
Voor de productie van zijn idee klopt De Lie overigens in eerste instantie niet op de deur van de bestaande verkeersbordproducenten. Die blinken niet uit door innovatiedrift en transparantie, vindt hij. Meer interesse verwacht en ontmoette hij al bij wegafzettingsbedrijven, waaronder Hako in Den Bosch. Van dit bedrijf bevestigt Piet Mosch dat kunststof waarschijnlijk voor dieven minder interessant is. Wel dienen de nieuwe borden aan de officiële normen te voldoen en bijvoorbeeld bij breuk geen scherpe gevaarlijke kanten achter te laten, benadrukt Mosch.
De Lie wil in de komende maanden de eerste 1000 borden laten maken bij een kunststof-producent om ze vervolgens, waarschijnlijk in Noord-Brabant of Limburg, bij een wegafzetting voor het eerst in de praktijk te testen. Zijn gedachten gaan uit naar een vorm van polycarbonaat, vergelijkbaar met de kunststoffen die toegepast worden voor motorhelmen.