Gasthoofdredacteur Egbert-Jan van Hasselt

Agenten moeten vaker in gesprek gaan met verkeersdeelnemers als ze constateren dat een automobilist, (brom)fietser of voetganger in de fout gaat. In plaats van een bonnenquotum zou een soort ‘contactquotum’ de insteek moeten zijn. Immers, een staandehouding is de meest effectieve manier van gedragsbeïnvloeding. Verkeershandhaving moet geloofwaardig zijn, met controles op die plekken waar de meeste ongelukken plaatsvinden of waar het meest te hard wordt gereden.

Ons land telt bijna 25.000 politiemensen die dagelijks de straat opgaan. De meeste contacten met het publiek vinden in het verkeersdomein plaats. Als zij zaken constateren moeten ze corrigerend optreden. Dat kan met een kort corrigerend gesprek en –  bij serieuze feiten – een bekeuring. Het is ook belangrijk dat agenten bij fout verkeersgedrag uit de auto komen en de weggebruiker in het zicht van medeverkeersdeelnemers aanspreken, zodat men ziet dat de politie wel degelijk optreedt.

Een actieve politie dus, die niet schroomt te corrigeren en bereid is uit te leggen waarom. Door het persoonlijk contact kan een agent tegelijkertijd kijken of andere zaken aan de persoon of het voertuig opvallen. Op deze manier wil de politie de verkeersveiligheid vergroten en tegelijkertijd een slag maken in het opsporen van criminelen. Verkeerspolitie nieuwe stijl is verkeershandhaving in combinatie met toezicht op de verkeersstromen over de weg, het spoor en het water.

De auteurs in dit dossier belichten vanuit verschillende invalshoeken het onderwerp handhaving. Aan bod komen onder andere: nieuwe ontwikkelingen, praktijkvoorbeelden en opvattingen over draagvlak en effectief handhaven. Ik wil alle auteurs bedanken voor hun bijdragen en hoop dat u geboeid het dossier zult lezen.

Egbert-Jan van Hasselt

Programmamanager Politieverkeerstaak

terug naar dossier>

 
Auteur: Margriet Verhoog